Donderdag 22 mei trokken meer dan 30.000 mensen door de straten van Brussel om hun stem te laten horen voor meer investeringen in de zorg-, welzijns- en socioculturele sector. Een bom staat op barsten onder de OCMW’s, kinderopvang, ngo’s en brede Social Profit. Werknemers trekken een streep – tot hier en niet verder.

Jeroen Demuynck, vakbondsgedelegeerde voor ACOD LRB Oost-Vlaanderen, stapte mee met het personeel uit de kinderopvang en de OCMW’s. Hij klaagt de torenhoge werkdruk aan. “In de kinderopvang is een verhouding van één begeleider op vijftien kinderen geen uitzondering meer. Dat is onhoudbaar,” zegt Demuynck.

“We willen een warme werkgever, voor een warme sector”

Ook onder de OCMW’s ligt een bom, klaar om te barsten. Nu de werkloosheidsuitkeringen vanaf 2026 beperkt zullen worden tot maximaal twee jaar verwachten ze binnenkort een stormloop aan aanvragen voor leeflonen. “Bij elke nieuwe aanvraag moet er een middelenonderzoek plaatsvinden, maar de middelen en mensen ontbreken nu al.” Hij voegt eraan toe: “We vragen dat de regering het standpunt van de VVSG volgt en het budget per dossier verhoogt tot 1.500 euro.”

Naast financiële ondersteuning vragen ze ook dat de leidinggevenden de werknemers een warmer hart toedragen. “Door de jarenlange besparingen is de dialoog met hen verkoeld. Een warme sector, waar mensen hun hart en ziel in steken, verdient ook een warme werkgever.”

“Een begeleider op vijftien kinderen in de kinderopvang is geen uitzondering. Dat is onhoudbaar.”

— Jeroen Demuynck

“De werkdruk maakt mensen ziek”

Françoise Vermeersch, vakbondssecretaris voor de Social Profit bij het BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde, wijst op het structurele probleem van onderfinanciering en het gebrek aan dialoog met de regeringen. “Om de zoveel jaar zitten we aan tafel met de regering om lonen, arbeidsvoorwaarden en kwaliteit van dienstverlening te verbeteren. Vandaag is daar geen ruimte voor.”

Vermeersch stipt ook aan dat ngo-werknemers een steeds hogere werkdruk ervaren: “Mensen in dit werkveld hebben veel idealisme. Maar dat zorgt er ook voor dat ze sneller over hun grenzen gaan. We zien meer en meer  mensen uitvallen met burn-out. De werkdruk maakt mensen ziek.”

Daar komt nog eens bij dat sommige ngo’s niet enkel getroffen worden door het Belgisch regeringsbeleid, maar ook problemen ondervinden door Donald Trumps budgettaire bemoeienissen op vlak van ontwikkelingssamenwerking. “Door het o.a. stopzetten van middelen voor US AID moeten we wekelijks plannen onderhandelen en budgetten herbekijken. De bestaansreden van veel ngo’s wordt kapotgemaakt.”

Langer werken, minder loon, minder pensioen

Mustapha Bosry, vakbondsafgevaardigde voor AC bij maatwerkbedrijf ENTRA, onderstreept hoe ook in zijn sector de druk ondraaglijk wordt. “We hebben te maken met een hels werktempo, verouderd materiaal en een moeilijke communicatie met de werkgever. Ook pauzes worden niet voldoende gerespecteerd.”

Hij hekelt bovendien de geplande afschaffing van de landingsbanen, een maatregel die werknemers met een zwaar beroep de mogelijkheid geeft om het rustiger aan te doen richting pensioen. Zeker voor werknemers met een handicap is dat een moeilijke brok om te slikken.

“De regering wil ons langer laten werken, met minder loon en lagere pensioenen. Dat is onaanvaardbaar.”

— Mustapha Bosry

Structurele oplossingen nodig