De opkomst was veel groter dan verwacht in Brussel op 13 januari. Meer dan 30.000 betogers zetten hun eis voor waardige pensioenen en haalbare loopbanen kracht bij.
Opstopping richting het Poelaertplein in Brussel. Er was amper voldoende plek op het plein voor het justitiepaleis om zo veel betogers te ontvangen. De opkomst was groter dan verwacht, een duidelijke indicatie dat het pensioendebat leeft bij werknemers in alle sectoren, en dat de politiek maar beter gehoor heeft naar deze verzuchtingen.

De betoging, georganiseerd in gemeenschappelijk vakbondsfront, vertrok aan het centraal station. Een indrukwekkende menigte werknemers uit het hele land uitte bezorgdheid over de pensioenaanvallen van Bart De Wever en Georges-Louis Bouchez, die vandaag onderhandelen over een federale regering. De borden en spandoeken eisten allemaal hetzelfde: fatsoenlijke pensioenen voor iedereen en haalbare loopbanen.
Vrouwen in de frontlinie
Onderwijs, handel, dienstencheques, brandweerlui. Werknemers uit zowel de privé als de publieke sector lieten hun stem horen. Een aantal getuigen uit verschillende sectoren kwamen aan het woord op het podium.
Het ging daarbij meer dan eens over zogenaamde ‘gelijkgestelde periodes’. Dit zijn periodes van inactiviteit (werkloosheid, ziekte, geboorte …) die worden ‘gelijkgesteld’ en dus worden meegeteld in de pensioenberekening. Voor veel mensen, waaronder veel vrouwen, betekent het beknibbelen hierop een regelrechte aanval op hun pensioen.
Francesca getuigt op het podium: “Ik ben in 1988 begonnen in het grootwarenhuis. Ik ben nu 56. Ik heb recht op een vervroegd pensioen op mijn 62ste. Hoewel ik weet dat het me financieel zal benadelen, overweeg ik het serieus, gezien de huidige werkomstandigheden en stress. Veel vrouwen werken deeltijds. Het is een deeltijdse baan waar we het mee moeten doen en waar we niet voor gekozen hebben! De flexibele werktijden die de norm zijn in de sector weerhouden ons ervan om een andere baan te nemen om een voltijds equivalent te bereiken.”
“Ik heb zelf 32 jaar moeten wachten op een voltijds contract. De zware aard van de job is de oorzaak van veel ziektes in de distributie. Kortom, aanvallen op gelijkgestelde periodes zullen ons op elk niveau benadelen.”
En jij, Bart?
Pensioen op je 67ste, geen oplossing voor zware beroepen, lage pensioenen. Dit zijn slechts enkele van de kwesties die de actievoerders naar Brussel doen afzakken. “Hoe zit het met jou, Bart? Word leraar”, lezen we op een kartonnen pancarte. Leraren waren massaal aanwezig. Kevin was één van hen en sprak namens zijn collega’s. “Werken tot 67, met 20 kinderen in de klas, is gewoon niet haalbaar,” zei hij. “We hebben al de ene bezuiniging na de andere te verduren gehad. Leraren verdienen elke dag applaus, maar in plaats daarvan willen ze ons een groot deel van ons pensioen afpakken aan het einde van onze loopbaan.”

ABVV-voorzitter Thierry Bodson bedankte de getuigen en voegde eraan toe: “Het is belangrijk om te onthouden dat als we geen langere loopbaan willen, dat niet is omdat we niet graag werken of onze job niet leuk vinden! Maar om je werk goed te doen, zou je het niet te lang moeten doen. Werknemers verdienen respect.”
Tot over een maand
Over een maand, op 13 februari, plant het gemeenschappelijk vakbondsfront een nieuwe actie in Brussel om de openbare diensten en hun plaats in onze samenleving te verdedigen. De vakbonden laten verstaan indien nodig een versnelling hoger te schakelen als de federale regeringsonderhandelingen steeds meer tekenen van sociale afbraak vertonen. ABVV-voorzitter Thierry Bodson: “Van zodra we kennis nemen van de inhoud van het regeerakkoord, roepen we een federaal comité samen om ons te beraden of we een versnelling hoger schakelen. Die hogere versnelling kan een algemene staking zijn.”












Het wordt een sociale afbraak
Bijna niemand kan blijven werken tot 67. Iemand die wil blijven werken mag dat gerust blijven doen.
De pensioenen van de ambtenaren zijn niet te hoog maar deze van de werknemers te laag.
De bruto pensioenen van ambtenaren vergelijken met de bruto pensioenen van werknemers geeft een volledig vertekend beeld. Van mijn overheids pensioen gaat er iedere maand € 1000 af van dat van mijn vrouw haar werknemers pensioen amper een paar honderd. Vergelijk liever de netto bedragen en houd ook rekening met wat wij indertijd van loon kregen in 1983 amper € 600 wat toen een stuk minder was dan wat ik voordienin de privésector kreeg. Voor ons vervoer moesten we zelf instaan daar kregen we 0,0 frank voor en met het openbaar vervoer gaan was wegens ploegwerk niet mogelijk.
Volgens statistieken is Dat in belgie 1 op 13
In vkr is dat 1 op 20 met zeer goed onderwijs, beste van Europa