Nieuws

“Ik ben niet het type om ter plaatse te blijven trappelen”

“Ik ben niet het type om ter plaatse te blijven trappelen”

Bert Engelaar is aan zijn wittebroodsweken bezig als algemeen secretaris van het ABVV, in een moeilijke politieke context. Hij is zich meer dan bewust van de inzet, enerzijds om politiek te wegen, anderzijds om de vakbond naar een hoger niveau te tillen. Aan energie geen gebrek!

Zijn kantoor is nog niet helemaal aangekleed, wanneer we Bert Engelaar die ochtend treffen in Brussel. Wel heeft hij al tijd gehad om wat Duvel-merchandising een prominente plek te geven. “Een uit de hand gelopen hobby”, zo geeft hij zelf toe. Hij is aan zijn tweede week bezig als kersvers algemeen secretaris van het ABVV en heeft bakken goesting. Hoe hij zich voelt? “Als een jong veulen op een wei met meer dan een handvol oude paarden. Nu is het tijd om te galopperen.”

Zijn eerste vergadering van de dag zat er al op, met de medebestuurders van de vakbond. Er is flink gediscussieerd over de voortgang van de federale regeringsonderhandelingen. De beetjes aan informatie die naar de buitenwereld lekken, beloven weinig goeds voor vakbonden en voor het maatschappelijk middenveld in het algemeen. “Onze mobilisatie van vorige week (13 januari, nvdr) was een groot succes. 30.000 man door de straten van Brussel, in verzet tegen de pensioenplannen van De Wever en Bouchez, da’s niet niks.”

Samen met voorzitter Thierry Bodson tijdens de actie van 13 januari.

Man van het terrein

Bert is een man van het terrein. Je moet hem niet vertellen hoe een vakbond werkt. Hij is geboren in Gent in 1979, waar hij ook zijn studies doorliep: maatschappelijk werk. In 2001 kon hij meteen aan de slag als juridisch medewerker op de dienst sociaal recht bij ABVV Scheldeland.

In zijn tijd was Bert een bescheiden voetbaltalent, en vervolgens ook jeugdcoach. “In mijn tijd als coach kreeg ons gewestelijk ploegje KVC Terheide een wildcard om deel te nemen aan het Internationaal Tornooi ITEA van Eendracht Aalst. Met een zeer bescheiden ploegje van regionale spelers én speelsters eindigden we derde op dit tornooi. We waren een ploegje waar niemand ooit van gehoord had en speelden tegen een reeks topploegen op dat tornooi. Dat waren mooie tijden, en het heeft me bijzonder veel bijgebracht.”

Na enkele jaren verhuisde hij naar de Algemene Centrale, één van de grote vakcentrales van het ABVV, waar hij in 2019 voorzitter werd van de afdeling Brussel-Vlaams-Brabant.

“Terreinkennis is zo onmisbaar om een vakbond te leiden. Ik weet waar de mensen in de bouw bijvoorbeeld mee bezig zijn. Ik weet waarom die zich aansluiten bij de vakbond. Laat ons een kat
een kat noemen, de meeste van onze leden zijn niet bezig met politiek. Zij willen dienstverlening. Zij willen geholpen worden, van dag tot dag, zodat ze het allemaal gebolwerkt krijgen.”

Die dienstverlening is één van de pijlers waar Bert de komende jaren op zal inzetten.

Blijven wegen

“Natuurlijk zonder het brede verhaal uit het oog te verliezen. Politiek en dagelijkse realiteit van de mensen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De werknemers die vaststellen dat er aan hun pensioen gemorreld worden: dat wordt natuurlijk op politiek niveau allemaal beslist. Werknemers die alsmaar flexibeler moeten werken. Dat is de politiek die daarover gaat. Dus wij moeten als organisatie blijven wegen op onze beleidsmakers.”

Bert stuurt ons wandelen. “Kom straks maar terug. Ik moet me klaarmaken voor een vergadering met de Groep van Tien (waar vakbonden en werkgevers overleggen, nvdr) en moet toch nog wat documenten doorwroeten. Kwestie van een goeie eerste indruk te maken (lacht).”

We zien Bert terug rond lunchtijd. G10 afgerond. “Dat was een goeie, constructieve eerste kennismaking. Al liep het wat stroef, zo via elektronische weg. Maar met een grapje hier en daar kan ik de meeste mensen wel op hun gemak stellen.”

Ziet hij het zitten, overleggen met werkgeversorganisaties op het allerhoogste niveau? “Natuurlijk. Mensen die mij kennen, weten dat ik boordevol energie zit. Ik ben niet het type om in een hoekje stof te gaan vergaren. Ik wil vooruit gaan, altijd een versnelling hoger schakelen. En en cours de route rij ik als het ware liever eens tegen een muur dan dat ik futloos ter plaatse blijf trappelen.”

Bert in ‘t kort

Zoals beschreven door zijn voormalige collega Martijn Nelen.

Bezield: weigert een kruis te maken over het geloof in een betere wereld
Ergert zich aan: strandwandelingen en andere zaken die dreigen te verzanden
Rood: geen groentje inzake het bekennen van syndicale kleur
Teambuilding: is liever goed omringd dan lid van een kader dat vierkant draait

Ervaring in de bouw: timmert aan de weg door fundamenten te leggen en stelling te nemen
Niet op zijn mondje gevallen: vandaar dat hij in debatten verbaal overeind blijft
Gene-reus: en ook op fysiek vlak niet van de kleinste
Een zwak voor rare vogels: de veer-kracht om hen een pluim te geven
Legenestsyndroom: wat betreft de vakbondsafdeling die hij verlaat, dat is ornitho-logisch
Artistieke appreciatie: voor schilderkunst, maar ook voor rijm en alliteratie
Alert: een reactiesnelheid waar geen ad rem op staat
Rechtdoorzee: want in woelig water moet je het niet over een andere boeg gooien

Man van het overleg

“Werkgevers weten dat ook. En dat wordt wel geapprecieerd. Ik ben een man van het overleg zolang het kan, van actie wanneer het moet. Het mooiste vind ik wanneer sterke akkoorden kunnen worden gesloten, die werknemers op het terrein vooruit helpen. In Brussel werken we al jaren constructief samen met werkgevers in de bouwsector. En toen op de luchthaven van Zaventem een nieuw firma werd binnengehaald om de vliegtuigen schoon te maken, hebben we samen met de werkgevers verschillende sessies georganiseerd om het personeel te informeren en te sensibiliseren.”

Eens de pizza verorberd en de koffie naar binnen gewerkt keren we terug naar kantoor. Het is maar enkele minuten stappen, maar onderweg wordt Bert tweemaal aangeklampt. Eerst door een voormalige cafékameraad waarmee hij wel eens een avondje durfde doorzakken. Daarna door een oudere man die hem feliciteert met zijn nieuwe functie en hem een stevige pakkerd geeft.”

“Je ziet. De mensen kennen mij. Ik sta dicht bij de mensen en dat ga ik nooit verloochenen.”

De basis

Gaat zijn nieuwe functie daar iets aan veranderen? “Mijn leven verandert natuurlijk wel. Opeens word ik overal in het land verwacht om acte de présence te doen. Maar ik blijf dicht bij de mensen staan. Kijk, ik was nooit aanwezig op sociale media. Ik vond dat niks voor mij. Maar sinds begin dit jaar heb ik wel de sprong gewaagd, met wat hulp van de collega’s. Nu spreken mensen van over heel het land – mensen die ik in de verste verte niet ken – mij aan, om hun verhalen en bezorgdheden te delen. Dat is niet voor niks. Ik neem dat allemaal mee in mijn dagelijkse bezigheden. Deze functie gaat me niet vervreemden van de basis. Integendeel.”

Het zijn hete wittebroodsweken voor de nieuwe algemeen secretaris. Zijn aanstelling komt op een moment waarop er federaal onderhandeld wordt over een nieuwe regering. En de geluiden die hij opvangt, baren hem zorgen.

‘Buffet’

“Het is natuurlijk een speciaal moment. De druk van onze leden en militanten is groot. Zij horen natuurlijk ook wat er allemaal op hun afkomt. Zij rekenen op de vakbond als tegenmacht om hun stem te vertolken. We doen ons best om op verschillende manieren druk uit te oefenen: tijdens acties op straat, zoals de massale actie voor de pensioenen op 13 januari, samen met de andere vakbonden als het kan; via progressieve politieke partijen; door onze alternatieven naar voren te schuiven voor een warmere, solidaire samenleving, waarin niemand achterblijft en iedereen zijn steentje bijdraagt.”

“De gerechten in het zogenaamde buffet van formateur Bart De Wever zouden mensen letterlijk en figuurlijk ziek maken. Pensioenen, index, flexibiliteit, sociale zekerheid … Als het van De Wever en Bouchez afhangt, betalen werknemers en mensen met een uitkering de prijs voor die braspartij, en mogen ze al heel content zijn als er hier en daar een kruimeltje overblijft. Dat is de boodschap die we op 13 februari in de straten van Brussel weer gaan laten klinken. Tijd om een versnelling hoger te schakelen.”

Facebooktwitter

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Lees ook x

De Nieuwe Werker

FREE
VIEW