De ‘geweldmeter’ is een tool om te evalueren wat kan en wat niet kan op de werkvloer.

Seksisme is en blijft een realiteit op alle niveaus van de samenleving, ook op de werkvloer. Dit kan gaan van ongepaste opmerkingen of gebaren tot insinuaties, intimidaties, soms zelfs agressie en discriminatie. Tijdens zijn federaal congres deelde het ABVV een eenvoudig maar doeltreffend instrument uit dat op alle werkplekken van pas zou kunnen komen: de geweldmeter.

Deze geweldsthermometer meet in welke mate gedrag op de werkplek gezond of giftig is voor de persoon op wie het betrekking heeft. Het concept bestond al om geweld binnen een koppel te meten en is nu aangepast aan de werkvloer.

Waar begint de cyclus van geweld?

Seksistisch gedrag blijft maar al te vaak deel uitmaken van de professionele wereld omdat het diep in de samenleving geworteld is. De geweldmeter toont aan dat een seksistische en vijandige werkomgeving begint met opmerkingen over het uiterlijk. Of met mannen die vrouwen systematisch onderbreken. Dan komen er ongepaste grappen over zogenaamde ‘sofa-promoties’, ‘blondjes’ of indringende vragen over het privéleven. Houdingen die nog al te vaak onder het valse voorwendsel van humor aanvaard worden, maar die niettemin een rode vlag zouden moeten zijn. Helaas is het maar één stap van ongepaste opmerkingen naar intimidatie en pesterijen, die vervolgens kunnen leiden tot fysiek en seksueel geweld.

Nee is nee

De sleutel tot een gezonde werkomgeving is vanzelfsprekend wederzijdse toestemming. Een ‘nee’ is een ‘nee’, en een hiërarchische of werkrelatie kan en mag daar niets aan veranderen. Kwetsende sms’jes, ongewenste e-mails en foto’s, ongevraagde gebaren, blikken en woorden zijn allemaal gedragingen die tot een toxische werkomgeving leiden en aan de kaak moeten worden gesteld. 

Ernstige gevolgen

Stress, depressie, angst, verlies van gevoel van eigenwaarde: de gevolgen zijn ernstig, zowel voor de geestelijke gezondheid als voor het beroepsleven van het slachtoffer. Seksisme houdt vrouwelijke werknemers tegen, het isoleert hen en belet hen hun potentieel te verwezenlijken.

Wat kan je eraan doen? Laat je stem horen! Klaag de situatie en de dader aan. Collega’s en afgevaardigden spelen hierbij een cruciale rol. Het is trouwens niet ongewoon dat het slachtoffer zelf niets durft zeggen uit schaamte of schuldgevoel. Het is aan de collega’s om te praten, te begeleiden en te steunen, opdat de cyclus van geweld doorbroken wordt.