De jaarlijkse klimaatconferentie gaat dit jaar door in het Egyptische Sharm-el-Sheikh. Onze man, Sacha Dierckx van de ABVV-studiedienst, is ter plaatse en schept een beeld voor het thuisfront.
Voor de buitenwereld is het vaak moeilijk te bevatten wat er allemaal op COP27 gebeurt, en hoe het er aan toegaat. En eerlijk gezegd, voor de ‘binnenwereld’ ook. Maar misschien kan een overzicht van goede en leuke aspecten, en van de slechte en minder leuke aspecten van het werk en de omgeving in Sharm-El-Sheikh. Een lijstje.
De koffie
+ De gratis en niet al te slechte koffie aan onder meer het Duitse paviljoen, het Italiaanse paviljoen en het World Food Paviljoen.
– Dat je in het begin van de COP nog niet weet waar er gratis koffie te verkrijgen is en je dan maar aan een lange rij gaat aanschuiven voor betalende en ondrinkbare koffie.
Volgen van onderhandelingen
+ Voor het Internationaal Vakverbond (IVV) het zogenaamde ‘mitigation work programme’ (MWP) van dichtbij opvolgen, een werkprogramma dat moet dienen om de ambitie te verhogen om in dit ‘kritieke decennium’ (tot 2030) de uitstoot van broeikasgassen wereldwijd te halveren. En dat samen met mijn sympathieke collega Kristel Lageweg van de Nederlandse vakbond FNV.
– De manier waarop onderhandelaars eerst een week lang leukweg hun standpunten blijven herhalen zonder vooruitgang te boeken, en vaak dan nog over procedurele aspecten (de duur, het aantal workshops, de links met andere werkprogramma’s) in plaats van over de échte inhoud. Onwezenlijk!
Politieke werk
+ De ontmoetingen met Belgische ministers, politici en kabinetsmedewerkers die openstaan voor een echt gesprek en die geïnteresseerd luisteren en reageren.
– De ontmoetingen met Belgische ministers, politici en kabinetsmedewerkers die niet openstaan voor een echte conversatie en vooral zichzelf graag horen spreken.
De aanwezigen
+ De solidariteit onder de vakbondsmensen die naar Egypte kwamen van over de hele wereld, en tussen de vakbonden en de andere ‘waarnemers’ (de milieubewegingen, de vrouwenbewegingen, de inheemse gemeenschappen, jongeren, en de niet-officiële ‘observer’ groep van personen met een handicap) die samen de alternatieve ‘People’s Plenary’ organiseerden, de ‘plenaire van het volk’.
– De meer dan 600 lobbyisten van de fossiele industrie die aanwezig waren. #KickThemOut
+ De avondlijke evaluaties (en het uitspreken van de frustraties) met mijn ‘roommate’ vanuit de milieubeweging.
– Dat er alleen al op een side event over ‘groene waterstof’ meer CEO’s van Belgische bedrijven aanwezig zijn (namelijk 3) dan dat er vertegenwoordigers van de Belgische vakbonden aanwezig waren (namelijk 2, één iemand van ACV en mezelf).
De agenda
– De lange dagen en korte nachten, met gemiddeld waarschijnlijk minder dan zes uur slaap gedurende twee weken, doordat elke ochtend de eerste vergadering al om 7.15 uur begint. En natuurlijk de plenaire slotzitting die om half vier ’s nachts begint, waardoor je helemaal uitgeteld de COP27 verlaat.
+ Een hele dag met kameraden vanop de hele wereld op de Trade Union Strategy Day op zondag tussen de twee weken COP27 in.
– Dat de Trade Union Strategy Day op je enige vrije dag valt op twee weken COP27.
Conferentiehallen
+ Dat er opeens na enkele dagen werknemers rondlopen ’s morgens met een vliegenraket om de vliegen te elektrocuteren die de COP-bezoekers al te vaak rond de oren blijven vliegen.
– Dat je na zeven dagen nog steeds af en toe verloren loopt, of een half uur moet zoeken naar waar de locatie van je afspraak zich bevindt.
Beroemdheden
+ Na een half uur wachten in een mensenmassa de nieuwe (en oude) Braziliaanse president Lula zien, die hier komt speechen, en toch een beetje hoop meebrengt in een niet altijd zo hoopvolle setting.
– Tony Blair passeren en vergeten “war criminal!” te roepen.
+ Tegen je vrienden kunnen vertellen dat je hier zowat dagelijks de Amerikaanse onderhandelaar en ex-presidentskandidaat John Kerry kruist, want de Amerikaanse delegatieruimte bevindt zich in dezelfde hal als de Belgische.
– Zowat dagelijks opzij geduwd worden door de bodyguards van John Kerry wanneer hij je kruist.
Rechtvaardige transitie
+ Dat er voor het eerst een ‘Just Transition Pavillion’ van de ILO is en dat de ‘rechtvaardige transitie’ heel vaak weerklonk in de conferentiehallen.
– Dat de term ‘Just Transition’ op COP27 vaak op zijn best verkeerd begrepen werd (onder meer door de Belgische minister van Klimaat Khattabi), helaas ook misbruikt werd (door veel arme landen in de discussies over internationale klimaatfinanciering), en op z’n slechts zelfs verkracht werd (go wash your mouth, Saudi Arabië).
Strijd voor mensenrechten
+ De solidariteit in de strijd voor de mensenrechten in Egypte, met onder andere veel oproepen om Alaa Abd El Fattah vrij te laten, en met dankbetuigingen van de zus van Alaa voor de steun van de middenveldorganisaties op COP27.
– Dat wanneer de coördinator van het vakbondswerk op COP27 (Bert De Wel van het IVV) tijdens de vakbondsmeeting het heeft over Alaa, er opeens iemand van het Egyptische ‘secretariaat’ aan de zijkant staat en met haar gsm de coördinator filmt.
Omgeving
+ Dat de Nederlanders en de Denen zelfs in Sharm-El-Sheikh hun fietsen meehebben en de dagelijkse pendel met de fiets doen.
– De vrij agressieve muggen met veel muggenbeten tot gevolg.
+ Het bordje “COP27 Official Apology: Animal Agriculture should be on agenda, not the menu”, dat ergens door activisten werd opgehangen.
– Het bordje met een portret van de Egyptische dictator al-Sisi dat een vrouw aan de uitgang van de conferentiehallen trots omhooghoudt.