Deze woorden postte Osman Disli in de ochtend van 23 december op Facebook. “Ontslagen worden net voor de feestdagen, dat doet pijn.” Een paar uur eerder werd hij door de staalreus ArcelorMittal ontslagen. Uit solidariteit kwamen vandaag tientallen activisten in het rood samen, vanuit het hele land, voor de deuren van het bedrijf in Gent.

In januari 2009 begon Osman Disli bij ArcelorMittal te werken. Bijna 14 jaar later verklaart het bedrijf laconiek dat “elke verdere samenwerking” met hem onmogelijk is geworden, en bereid te zijn de volledige wettelijke schadevergoeding te betalen die dient als speciale bescherming van een afgevaardigde. Van zijn kant meent Osman dat hij door het bedrijf gestraft wordt voor zijn actieve rol in een grote staking vorig jaar.

Hij gaat verder: “ArcelorMittal is duidelijk de staking van vorig jaar voor een echte loonsverhogingen niet vergeten. Ik aanvaard mijn ontslag niet. Dit is een aanval op de vakbond en op alle werknemers.”

Solidariteit uit het hele land

Al snel stak er een golf van solidariteit op en er wordt een oproep tot actie gedaan. Op 27 december verzamelden tientallen werknemers uit verschillende sectoren, militanten en sympathisanten in het rood – Vlaams, Waals en Brussels – voor de poorten van ArcelorMittal. Veel steun voor een zichtbaar aangedane Osman – ‘Ozzy’.

Osman richtte zich tot zijn collega’s, die massaal aanwezig zijn. “Bedankt voor jullie komst, want zonder jullie ben ik niets. Alles wat ik gedaan heb, heb ik voor jullie gedaan. ArcelorMittal heeft niets tegen mij. Dit is puur en alleen een afrekening met de vakbond. Er zullen nu leugens en onwaarheden verspreid worden. Geloof het niet. Vorig jaar zette ik de stakingsactie in gang, tijdens de pandemie. We hebben in die periode onder zeer moeilijke omstandigheden moeten werken. Ik wilde een stuk van de taart voor ons. We hebben dagenlang actiegevoerd en we hebben toch iets uit de brand gesleept, terwijl zij enorme winsten maakten. Ze wisten dat ik nieuwe acties zou beginnen en hebben me daarvoor gestraft.”

“Ik mocht mijn kastje niet leegmaken. Dat heb ik nog nooit gezien. Ik kreeg ook geen toegang tot mijn dossier. Dit alles net voor de feestdagen. Ik heb ook een gezin hè”

Osman

Het ontslag was brutaal, abrupt. “Ik mocht mijn kastje niet leegmaken. Dat heb ik nog nooit gezien. Ik kreeg ook geen toegang tot mijn dossier. Dit alles net voor de feestdagen. Ik heb ook een gezin. Ik was heel depressief, maar toen zag ik jullie steun, jullie berichten. En dat heeft me terug overeind geholpen. Daardoor ben ik in staat om hier vandaag te zijn. Ze dachten dat ik hun financieel voorstel zou aanvaarden, maar ik ben niet te koop.”

Verkeerd signaal

“Wie één van onze delegees raakt, raakt het hart van de vakbond”, bevestigt Jo De Mey, provinciaal secretaris ABVV-Metaal Oost-Vlaanderen. “Laat het duidelijk zijn: elke delegee, ongeacht zijn of haar vakbondskleur, die tijdens de uitoefening van zijn of haar mandaat wordt ontslagen, krijgt onze steun. Vandaag zijn we allemaal Osman. Het feit dat een multinational zoals ArcelorMittal een afgevaardigde zomaar kan ontslaan, voedt de angst en indruk bij onze leden dat alle beschermde werknemers gevaar lopen. Als dit het signaal is dat het bedrijf wil geven, zal het met ons te maken krijgen.”

De Mey vervolgt: “Het feit dat het hier niet gaat om een ontslag wegens dringende reden, om technische of economische redenen, geeft duidelijk aan dat we te maken hebben met een onregelmatig ontslag. Wij eisen formeel dat het ontslag van Osman ongedaan wordt gemaakt.”