In september 2020 lieten BTB en ABVV-Metaal formeel optekenen dat ze hun samenwerking wilden opdrijven. We spraken met beide voorzitters. Werd het wat ze ervan verwacht hadden?

Na de vorming, communicatie, informatica en jongerenwerking, zou voortaan meer worden ingezet op gemeenschappelijke dienstverlening aan de leden en aan gebundelde krachten binnen de schoot van het ABVV. Negen maanden – en een tweede lockdown, uitgestelde sociale verkiezingen en een nieuwe regering – later blikken BTB-voorzitter Frank Moreels en ABVV-Metaal-voorzitter Rohnny Champagne, de uitdragers van deze samenwerking, in alle transparantie terug op de afgelopen periode.

Hoe evalueren jullie de afgelopen maanden ‘in de echt verbonden’?

Frank: “We ondertekenden in september vorig jaar een princiepsakkoord, zonder honderd procent te weten hoe dat zou lopen in de praktijk. We hebben gezien dat er veel vlot verloopt. Het meest in het oog springende en voor de BTB het belangrijkste, dat is de vorming. ABVV-Metaal heeft een zeer stevige vormingsdienst, mensen die weten van aanpakken. Zij hebben onze vorming in het wegvervoer georganiseerd, rekening houdend met de ervaring die ze opgedaan hebben. Onze mensen zijn meer dan tevreden over de aanpak. Dat mag eens gezegd worden. Wij vinden dat dermate belangrijk, dat er ook projecten in voorbereiding zijn voor syndicale vormingen binnen de havensector.”

Rohnny: “Ik denk dat we als organisaties langzaam maar zeker naar elkaar aan het toegroeien zijn. Dat het wat groeipijnen kost, hadden we wel verwacht. In sommige provincies gaat de samenwerking iets vlotter dan in de andere. Dat heeft alles te maken met koudwatervrees en het al dan niet durven uit je comfortzone te treden. Elk nieuw begin roept weerstand op. Maar ik denk dat het vertrouwen hand in hand zal toenemen met het aantal succesverhalen. Ook op nationaal vlak stemmen we heel vaak met elkaar af. Dat is nodig, zeker omdat we op twee locaties zitten. De samenwerking gaat kortom zeer zeker de goeie weg op. Ik had misschien ergens gehoopt dat het iets sneller zou gegaan zijn, maar dat is omdat ik redeneer vanuit mijn Limburgse situatie. Als provinciaal voorzitter in Limburg had ik een crème van een evenknie bij BTB. Wij zaten helemaal op dezelfde golflengte en dan is het natuurlijk gemakkelijk om stappen vooruit te zetten.”

Frank: “Ook rond communicatie is het prettig samenwerken. Ik vind het bijvoorbeeld opvallend dat de metaalcentrale op bepaalde vlakken van de communicatie al heel sterk stond en zich goed georganiseerd had. Bij BTB gold die knowhow op andere vlakken. Als je dat samenbrengt en de groep laat samenwerken, dan maak je meer dan 1 + 1 = 2, dan maak je er 3 van. Op vlak van communicatie hebben toch echt wel bewezen dat we met dezelfde inspanningen veel meer kunnen realiseren. Zo leren we van mekaar. Ik denk dat we daar al gescoord hebben tot hiertoe en we moeten daar verder in gaan. Meer structureren en misschien nog meer op elkaar afstemmen.”

Rohnny: “Zelfs zonder die structuur zie je dat deze of gene een tekst opstelt en dat die vaak bijna identiek overgenomen kan worden door de andere. Dat betekent dat we ook in doen en denken heel dicht bij mekaar zitten. Er zullen altijd verschillen zijn, maar het zijn net die verschillen die ons rijk maken.”

“Het is ook niet de bedoeling om eenheidsworst te maken hé”

Frank: “Het is ook niet de bedoeling om eenheidsworst te maken hé. De bedoeling is dat er diversiteit kan en moet blijven bestaan. Bij ons binnen de BTB is dat nu al. De aanpak binnen de vakgroep Havens verschilt van de aanpak binnen de vakgroep Wegvervoer. Dat zijn twee verschillende doelgroepen. Hetzelfde geldt als je gaat samenwerken als centrales. Binnen ABVV-Metaal heb je andere praktijken en andere tradities. Die moeten we respecteren en die moeten blijven bestaan in mijn ogen. Maar door ze samen te brengen en in dialoog te treden, maak je het wel sterker natuurlijk.”

Rohnny: “Al onze metaalsectoren zijn verschillend van mekaar en toch bolt dat perfect. Vanuit dat perspectief is de werking in de Haven of Wegvervoer vergelijkbaar met het werk dat wij doen in onze sectoren. Zo ontstaat er een kruisbestuiving en verrijking.”

Frank: “Helemaal akkoord. Als je mensen met elkaar in contact brengt, dan ontstaan er nieuwe ideeën. Zo kaartte een delegee van ABVV-Metaal de problematiek van zijn sector aan, namelijk door corona zijn het zeer moeilijke tijden voor de autocarbouwers. En wat blijkt? Dat onze autocarchauffeurs met hetzelfde probleem kampen. We hebben dat samengebracht en er een solide gezamenlijke actie rond gebouwd. Dat moeten we nog meer proberen te doen. Want dat was nu eens geen idee dat van de voorzitter of van de entourage van de voorzitter kwam, maar vanuit de basis.”

Rohnny: “En daarin ligt de sterkte. Je ziet dat verschillende ideeën mekaar versterken en daaruit groeit onze samenwerking een stuk organisch. We zijn goed op weg als er vanuit de basis gemeenschappelijke initiatieven beginnen te ontstaan. Soms is dat deels uit noodzaak, et alors? Ze hebben mekaar gevonden en we hebben daar een zeer sterke actie neergezet door de krachten te bundelen met veel zichtbaarheid naar de publieke opinie toe.”

“Verschillende ideeën versterken mekaar en daaruit groeit onze samenwerking een stuk organisch”

Frank: “De COVID-19-crisis zadelde ons voor de rest op met een grote handicap. Het was onmogelijk om fysiek samen te komen en onze militanten samen te brengen. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat zij veel van elkaar zouden kunnen leren. Mijn carrière is daarvan een duidelijke illustratie. Ik heb zeer veel opgestoken in de periode dat ik actief was binnen de metaalsector. Vandaag ben ik in hart en nieren een BTB’er. Ik spiegel me daarbij aan Louis Major. Een overtuigde BTB’er, en tegelijk zeer geëngageerd in het ABVV.  Omdat hij wist dat je grote realisaties (zoals bijvoorbeeld de wet op de havenarbeid die zijn naam draagt) niet kan realiseren op je eentje. Maar net door samen te werken. Dat is wat we vandaag met ABVV-Metaal doen. Door verschillende ervaringen samen te brengen versterk je jezelf. En dat is ook zo voor onze militanten. Een BTB-militant is vertrouwd met een zekere traditie die eigen is aan zijn sector, en dat is goed. Maar als je als militant van tijd tot tijd in contact komt met militanten die in een andere cultuur en traditie verwikkeld zit, dan kan dat interessant blijken. Je kunt elkaar zo bevoorraden van nieuwe ideeën. Informele ontmoetingen zijn gouden momenten om informatie uit te wisselen en elkaar te leren kennen. Daar kijk ik naar uit.”

Rohnny: “Ook daar is onbekend onbemind. Daarom houden wij overigens vast aan de internaatsformule met overnachting voor onze vakbondsvorming, want het is tijdens die avonden dat je elkaar als mensen leert kennen. Niet alleen als collega, maar als persoon. Dat zijn momenten die we in de  toekomst desnoods gestructureerd zelf moeten organiseren.”

Frank: “Ook BTB streeft er trouwens naar om het groepsgevoel te bevorderen, om een hechte groep, een familie te zijn. Je kunt afspraken maken, contracten tekenen, nota’s afstemmen, maar succes hangt vaak van mensen af. Op dat vlak rijden we een zeer positief parcours. Je kunt geen twee meer verschillende mensen indenken dan Rohnny en ik. Maar we hebben mekaar gevonden in het voluntarisme om deze samenwerking waar te maken. Dat is waar het op aankomt. We zouden natuurlijk ook alle dagen heel sterk de nadruk kunnen leggen op onze verschillen, maar we hebben elkaar gevonden in dit project. Laat dat een oproep zijn naar onze gewestelijke afdelingen. Ook die mensen verschillen sterk en dat is normaal. Elk met zijn eigen verhaal en achtergrond. Maar als je bedenkt hoe interessant deze samenwerking kan zijn voor de werknemers die we vertegenwoordigen, dan geeft dat toch goesting om er werk van te maken. Ik vind dat Rohnny dat vree goed doet!”

Rohnny: “We vertrouwen elkaar ook heel erg. Zelfs al verschillen we van mening, er mag en kan gediscussieerd worden en we treden met één idee naar buiten. Dat is niet evident binnen het ABVV. Ik blijf de wijsheid van mijn vrouw indachtig: het probleem ligt bij de ego’s. Ik ben vaak degene die drijft op emoties, Frank is beredeneerder. Wat zou ik graag een stuk van zijn rust en kennis willen hebben. Wij hebben daarentegen een goede verstandhouding gevonden en vandaaruit is een vriendschap en oprecht respect ontstaan. Dat straal je uit naar je gewestelijke en provinciale besturen. Zo zal dat doorstromen naar de mensen in het veld en de rest van de organisaties. Maar we moeten er blijven aan werken. Het vraagt een aanhoudende inspanning. Maar dat is niet erg.”