Met dit regeerakkoord dreigen vrouwen de grote verliezers te worden van het besparingsbeleid. Stijgende onzekerheid, aanvallen op pensioenen, moeilijkere combinatie werk en privé. Selena Carbonero, federaal secretaris van het ABVV, fileert.

Hoe zou je de aanvallen van deze nieuwe regering op vrouwen samenvatten?

“Ik zou teruggaan naar wat we aan het begin van onze analyse hebben gezegd: de regering negeert de specifieke aard van de loopbanen van vrouwen, en hun dagelijks leven. Sterker nog, vrouwen worden gestraft voor hun gefragmenteerde loopbaan of deeltijdse job. Maar dit is meestal geen keuze. Vrouwen zijn nog steeds voor het grootste stuk verantwoordelijk voor de zorg voor kinderen, en er is een tekort aan kinderopvangplaatsen, maar ook typisch ‘vrouwelijke’ sectoren zijn rond deeltijds werk georganiseerd. Kortom, we gaan vrouwen straffen voor keuzes waar ze eigenlijk geen vat op hebben.”

Vrouwen, en de rest van de bevolking, worden opgeofferd in naam van wat?

“In naam van besparingen ten koste van alles. Zoals vaak het geval is, heeft deze regering – onder druk van De Wever en Bouchez – haar “genderbril” niet opgezet bij het opstellen van het regeerakkoord. Vandaag, op het altaar van de budgettaire soberheid, deinst deze regering er niet voor terug om bepaalde groepen hard te treffen en andere niet. Vrouwen betalen de prijs, maar ook zieken, werkzoekenden … Dit regeerakkoord is fundamenteel asociaal.”

“Deze regering kiest ervoor om koste wat het kost een besparingsbeleid te voeren, en blijft blind voor de impact die dit heeft op vrouwen.”

Betoging op 8 maart, Internationale Dag van de Rechten van de Vrouw, Brussel.

Het lijkt wel alsof de meest kwetsbaren op alle vlakken in het oog van de storm staan.

“Inderdaad, en daarbij wordt niet nagedacht over resultaten of doelstellingen. De meeste van die maatregelen zijn trouwens totaal contraproductief. De regering snoeit in de gelijkgestelde periodes en verscherpt de pensioenvoorwaarden, zonder maatregelen voor te stellen die werknemers, en vrouwen in het bijzonder, toelaten hun situatie te verbeteren.”

“Als we bijvoorbeeld écht de tewerkstellingsgraad van vrouwen zouden willen verhogen en de kwaliteit van hun jobs verbeteren, zouden we het hen gemakkelijker moeten maken om voltijds te werken. Maar dat doet deze regeringsploeg niet, want ze komen met extra flexi-jobs, meer uren studentenwerk, enzovoort … Dit kost werkgevers minder en moedigt hen niet aan om vooral vrouwelijke werknemers een steviger contract aan te bieden.”

“Er zijn evenmin plannen om het aanbod in de kinderopvang te verbeteren. Nogmaals, dit belet vrouwen voltijds te werken. We zien op regionaal niveau pogingen om de toegang tot crèches te beperken voor wie niet werkt. Het is door de gefragmenteerd loopbaan van vrouwen voor hen vaak moeilijker om dat statuut van ‘langdurig werkloze’ van zich af te werpen. Dit komt door de vele onzekere en korte contracten.”

“Hoe kun je een voltijdse baan krijgen, een opleiding volgen, solliciteren als je geen goede plek hebt in de kinderopvang? En wat kun je doen met openbare diensten die ontmanteld zijn? Deze maatregelen beperken de toegang van vrouwen tot werk en duwen ze terug naar de haard.”

Dit brengt ons bij het risico van meer werkonzekerheid en economisch geweld.

“Ja, economisch geweld treft vrouwen meer dan mannen en voedt een seksistische atmosfeer. De ‘terugkeer van de vrouw naar de haard’ is een slogan die weerklinkt op sociale media, zelfs onder de (zeer) jonge generatie. Het verminderen van pensioenrechten voor vrouwen, het recht op een kwalitatieve baan of kinderopvang betekent het creëren van onzekerheid en afhankelijkheid. Het betekent ook een terugkeer naar een bepaalde vorm van geweld en zelfs het risico op economische uitbuiting. Het is een stap terug in termen van decennialange feministische strijd, een stap terug in termen van emancipatie, terwijl het juist nodig is om deze verworvenheden te versterken.”

Geldt dit nog meer voor migrantenvrouwen of vrouwen van buitenlandse afkomst?

“Zonder in detail te treden, op internationaal niveau worden vrouwen meer getroffen door conflicten, waar ze ook plaatsvinden. Vandaag zal het voor hen moeilijker zijn om ons land binnen te komen, gezien het zeer strenge opvangbeleid dat wordt verwacht. Vrouwen die hun land van herkomst ontvluchten, hebben over het algemeen ook een moeilijker migratietraject. Ook hier is uitbuiting, zowel economisch als seksueel, niet ongewoon.”

“Met dit alles wordt in het regeerakkoord helemaal geen rekening gehouden. Om een lang verhaal kort te maken, migranten worden nog steeds beschouwd als ongewenst, terwijl het juist de mensen zijn die we dagelijks tegenkomen in veel essentiële beroepssectoren.”

Hoe zit het met de gezondheid van vrouwen? Onder andere de kwestie van abortus is op de lange baan geschoven.

“In ons land is er lange tijd geen vooruitgang geboekt op vlak van abortus, dat altijd het onderwerp is geweest van politiek gekibbel. Ook nu heeft de regering beslist om niks te beslissen. Het is waar dat abortus uit het strafwetboek is gehaald, maar de kwestie is in de eerste plaats een kwestie van volksgezondheid, niet alleen een puur ethisch debat.”

“Tot slot betekent het onzekerder maken van het leven van vrouwen en het aanvallen van openbare diensten en sociale zekerheid, zoals dit regeringsakkoord beoogt, ook het aanvallen van het welzijn van hele gezinnen. De vertragingen in de zorg zullen toenemen, de gezondheid – zowel lichamelijk als geestelijk – zal verslechteren en dit alles zal gevolgen hebben die veel verder reiken dan het individu. Straffen en verarmen is gewoon een bekrompen visie die indruist tegen de sociale vooruitgang en tegen ons samenlevingsmodel dat gebaseerd is op solidariteit.”