“De vreemden pakken ons werk af.” “Werkloos? Geld trekken en niks doen.” “Een lagere en dalende uitkering, doet sneller werk zoeken.” De foute en kwetsende opmerkingen over werkloosheid gaan duchtig rond. Als elk van ons stevig kan antwoorden, helpen we ze de wereld uit.
“Politici en media zijn heel hard voor werkzoekenden. Ze trappen naar beneden en leggen de schuld bij ons. Ik voel mij daar heel slecht bij. Als je al weinig zelfvertrouwen hebt, helpen deze negatieve uitspraken niet. Ik doe echt mijn best om werk te vinden.”
Raf, 40 jaar, getuigt over hoe moeilijk het is als werkzoekende om telkens weer geconfronteerd te worden met vervelende commentaren over ‘werkloos zijn’.
Raf is niet alleen. In de krant, op sociale media, op straat… overal worden opmerkingen gegeven over werkloosheid. Ze komen van onbekenden maar ook van vrienden en familie. Onbeleefd en onsympathiek, op het randje of net sterk discriminerend, en vaak ook uit de lucht gegrepen. Zonder enige kennis van zaken.
Is er echt “werk genoeg”? Is het echt een kwestie van “niet willen”? Is de werkloosheid echt een “hangmat voor profiteurs”? Natuurlijk niet. Veel van de onderliggende opvattingen zijn gewoon fout. Maar doorgaans hebben de mensen die de commentaar geven, daar niet verder bij stilgestaan. Ze praten anderen naar de mond, of laten zich vangen door simplistische voorstellingen.
Daarom maakte het Vlaams ABVV, de Vlaamse vleugel van de socialistische vakbond, een nieuwe brochure voor iedereen die te maken krijgt met de domme commentaar op werkloosheid. In de brochure wordt verteld waarom iets niet juist is en wat je kan zeggen als reactie. Zo kunnen we allemaal samen de foute opmerkingen verminderen.
Op de website van het Vlaams ABVV kan je de brochure downloaden. We duiden hieronder alvast 3 vaak gehoorde commentaren.
Een verzekering
Werkloos zijn is geld trekken en niks doen…
Het recht op een werkloosheidsuitkering krijg je door voldoende te hebben gewerkt! Het is een verzekering die alle werknemers samen afsluiten.
Een werkloosheidsuitkering krijg je niet zomaar. Je moet ervoor gewerkt hebben én je moet buiten je wil om ontslagen zijn. Pas dan krijg je een uitkering. Onze werkloosheidsuitkering is een verzekering, waar alle werknemers mee aan betalen. Zo beschermen ze zichzelf én anderen. Wie werkloos wordt, heeft op die manier altijd een vangnet.
Vergelijk het met een brandverzekering. Iedereen betaalt mee, zodat wie pech heeft altijd opgevangen wordt. En net zoals bij een brandverzekering moet je ook een inspanning doen NA de pech. Je moet actief naar werk zoeken, op basis van het plan dat je samen met de VDAB bespreekt. Niks doen, kan niet. Wie uithaalt naar werkzoekenden heeft het dus niet goed begrepen. Ook hij of zij kan het slachtoffer worden van een ontslag, en kan dan terugvallen op dit goede verzekeringssysteem. Een werkzoekende een profiteur noemen, is even absurd als iemand verwijten van wie zijn huis net afgebrand is, dat hij rijk wordt van de verzekering.
Een goede job voor iedereen
De vreemden pakken ons werk af …
Iedereen een goede job. Dat is de échte inzet.
Niet ‘de vreemde’ pakt werk af. Wel de werkgever die arbeiders uit Polen of Roemenië naar hier haalt met een schijnbedrijf en hen niet volgens de Belgische regels betaalt. Daarmee ontduikt hij sociale bijdragen en maken Belgische werkkrachten – van welke kleur ook – geen kans meer. In plaats van te vloeken op de buitenlandse werknemers moeten we dus binnenlandse werkgevers hierop controleren. Maar de overheid en werkgevers zoeken ook soms zelf naar buitenlandse werknemers. De mijnwerkers van vroeger, dat gebeurt nu nog.
Tegelijk blijft het voor mensen met een migratieachtergrond moeilijker om werk te vinden. Hoewel er werk is voor iedereen, zijn de kansen op werk voor mensen die buiten de Europese Unie geboren zijn veel lager. Daarom kiezen veel anderstalige werklozen voor jobs die anderen niet aantrekkelijk vinden, zoals seizoenarbeiders (plukker) of schoonmaker. En doen ze ook ploegenwerk of weekendwerk.
Een job is natuurlijk ook niet het bezit van iemand. Het belangrijkste is dat de job gedaan wordt. Door gelijk wie en onder de beste omstandigheden.
Lagere uitkering levert geen job maar armoede op
De werkloosheidsuitkering is te hoog.
Een uitkering die onder de armoedegrens ligt, doet de werkloze niet zoeken naar werk. De uitkering verlagen heeft een omgekeerd effect. Het verhoogt alleen maar de kans op armoede.
Een uitkering die daalt, doet sneller werk zoeken.
Een dalende uitkering helpt niet aan werk. Andere zaken bepalen de snelheid van werk zoeken. Zoals kinderopvang, goed openbaar vervoer of medische redenen.
In de tien jaar dat men besliste om de uitkering te laten dalen, is er geen enkele indicatie dat mensen sneller uitstromen naar werk. De OESO – een samenwerkingsverband van 38 landen om het sociaal en economisch beleid te bespreken – deed een uitgebreid onderzoek en vond geen enkel verband. Wie dus roept dat de uitkering NOG sneller moet dalen om effect te hebben, heeft het fout.
1 op 2 werkzoekenden leeft vandaag al in armoede. Een alleenstaande die voltijds heeft gewerkt en langer dan 1 jaar werkloos is, ontvangt bruto 1354,86 euro per maand werkloosheidsuitkering. Terwijl de armoedegrens in 2022 voor een alleenstaande 1366 euro was. In vergelijking met andere Europese landen is de Belgische uitkering zeker niet ‘te hoog’. Er zijn bijvoorbeeld 8 landen die een hogere werkloosheidsuitkering hebben.
De oplossing is niet het doen dalen van inkomen, maar ligt bij andere factoren. Om te kunnen werken is er voldoende kinderopvang nodig, goed openbaar vervoer of iemand om voor de zieke partner te zorgen. Soms zijn er ook persoonlijke problemen die eerst aangepakt moeten worden.
Werk zoeken kost geld. Om naar een sollicitatiegesprek te gaan, heb je benzine nodig of een ticket voor het openbaar vervoer, als je kinderen hebt, moet je opvang zoeken. Een uitkering verlagen onder de armoedegrens maakt dat mensen moeten kiezen tussen eten kopen of gaan solliciteren. Dat wil niemand.
Helemaal stoppen met de uitkering? Ook dat is geen goed idee. Het hebben van een uitkering zorgt er voor dat mensen blijvend worden opgevolgd en ondersteund. Zo kunnen ze toch nog stappen zetten naar de arbeidsmarkt. Zonder begeleiding is vaak ook de kans op werk weg.
Wat mij vooral opvalt is dat buitenlandse werknemers hier vaak het werk komen doen, waar in België veelal “de neus voor wordt opgetrokken”. Ik denk hier ondermeer aan FIBER, ELIA, de BOUWSECTOR…..
Waar moet hier de verantwoordelijkheid gelegd worden ?
Zolang buitelanders hier werken voor 8euro per uur zullen er problemen zijn minimumloon moet voor buitelanders het zelfde zijn als vör wie in België woont heb in de montage gewerkt en weet hoe dat gaat doen zoals in Zwitserland als je daar werkt moet je bewijzen dat je genoeg verdiend en daar is controle op.
Ik ben op mijn 55 jaar werkloos geworden. Dan heb ik mijn toevlucht moeten zoeken bij interim kantoren. Toch heb ik nooit langer dan 2 weken thuis gezeten en heb jobs gedaan van 1 jaar 4 maand, 1 jaar 8 maand, verschillende keer voor 3 maand. Dus kom me niet vertellen dat ge geen werk kan vinden! Je moet er ook zelf iets aan willen doen en interim kantoren constant opbellen voor progressie. Na een loopbaan van 28 jaar in de diamantindustrie en 11 jaar in een drukkerij te hebben gewerkt , heb ik zonder ervaring via interim 5 jaar gewerkt in magazijnen en met heftrucks gereden.
Ik ben syndicaal vertegenwoordigde bij een pachter van Delijn.
Ik heb 35 jaar in de chemie gewerkt en werk sinds mijn 50 jaar van moeten (ouderdom discriminatie geen ander werk meer te krijgen in de betere sectoren)als buschauffeur, terwijl ik nog zware artrose heb aan mijn voeten.
De slechtste job die er bestaat, zie de literatuur en onderzoeken.
Er zijn nog 2000 vacatures open voor buschauffeur, ik raad het hun af maar als je geen job hebt moet je doen zoals de meeste het doen.
Ik vind wel dat werkloosheidsuitkering maar van een tijdelijk duur zou mogen zijn, maar wel rekeninghouden met je ouderdom en werkjaren.PS ik heb in de jaren tachtig de jeugdwerkloosheid meegemaakt, maar heb altijd gewerkt.
Wat ik U als voorbeeld kan geven van uit mijn sector, en rechtstreeks van de bron. Niet van horen zeggen.
De namen zijn veranderd.
Jan werkte bij ons als leerlingen vervoer, 20 uur in de week met bijleg van de werkloosheidsuitkering.
Hij liet mij weten, dat hij niet meer uren wou werken.
En was aan het klagen, dat hij eigenlijk maar voor 200 euro meer kwam werken, omdat hij 1600 euro werkloosheiduitkering heeft.!! Ik antwoord er op werkloosheidsuitkering is normaal gezien een gunst , maar blijkbaar in Belgie een recht om niet te moeten werken. Je komt voor 1800 euro werken en niet voor 200 euro.
Piet: werkt bij ons maar 20 uur, met behoud van rechten en weigert meer uren te werken !
Mark werkt bij ons maar 25 uur , met behoud van rechten en weigert meer uren te werken!
Terwijl onze firma dringend , dringend full time chauffeurs nodig hebben.
Dat is in onze sector, de uitzondering wordt een regel en de regel een uitzondering.
Ik wil je laten weten, dat ik mijn job haat en tegen mijn zin ga werken.
Dit al vanaf mijn 50 jaar we moeten allemaal langer werken ik wordt er 60 en zal na 43 en 6 maand werken op vervroegd pensioen kunnen gaan.
Dus ja er zijn profiteurs en ja sommige hebben er recht op.
Maar het moet strenger gaan en eerlijker.
PS: je kan de cijfers misschien altijd negeren en zo ook het ongenoegen , maar de cijfers geven aan, dat 45 % van de buitenlanders buiten de EU hier in belgie van een leefloon leven.
GRTS.
Van iemand die uitzonderlijk 1 week tussen zijn jobs gestempeld heeft.
Oordelen is één ding maar met vooroordelen moet je voorzichtig omspringen vooral als je iemand zijn persoonlijke situatie niet kent.
Al jaren gewerkt en geconfronteerd met ontslag,stopzetting zaak enz….
Ontslagen worden wil bijna niemand en op bepaalde leeftijd wordt je gediscrimineerd op enkele uitzonderingen of hooggeplaatste profielen na.
Velen reageren zelfs niet op mensen die er moeite voor doen.
Ook voorzichtigheid is geboden om je toekomstige pensioenrechten niet te verliezen.
We zullen maar denken hoop doet leven .
Het is gemakkelijk kakken op de werkloze, zieke en leefloner. Deze zijn ook de mensen die zich het minste kunnen verdedigen. Het is wel zo dat deze mensen hun geld spenderen in onze economie terwijl de multinationals hun miljarden winst waar praktisch geen belasting op betaald wordt fijn in de paradijseilanden wordt geplaatst en er 0,0 in onze economie terecht komt.
Aanmerking aan de beleidsmakers, en dan vooral aan het adres van de N-VA die het voortdurend hebben over besparingen en dat we de tering naar de nering moeten zetten. Ze wijzen erop dat België het enige land in Europa is waar de werkloosheidsuitkering nog onbeperkt is.
Mijn antwoord hierop is het volgende: veeg eerst voor eigen deur en zie de balk in eigen ogen alvorens de splinter in andermans ogen te zien.
België is ook het enige land waar een politicus tegelijkertijd burgemeester en parlementslid kan zijn. Neem nu Bart De Wever als voorbeeld. Hij passeert drie keer de kassa van de belastingbetaler: één keer als burgemeester, één keer als partijvoorzitter en één keer als Vlaams parlementslid (waar hij trouwens nauwelijks aanwezig is. En die man heeft het dan voortdurend over besparingen. Ver-wer-pe-lijk!
Ik ben ook al heel veel ingezet als werkloze. Zoals vrijwilligers werk enkele
jaren, een 17 tal uren werk. Dienstencentrum 3 jaar kringloop traject
Een jaar opleiding zorg assistente en andere kringloop 1 jaar 5 effectief gewerkt. Daarnaast nog traject 1 jaar 4
Nog vele andere. Iedereen moet zelf maar in de spiegel kijken zolang men
mee werkt. Moet men niet oordelen over langdurige werklozen.
Het is opmerkelijk dat ik eerder vandaag in de media Mathias Diependaele (N-VA) hoorde stellen dat een euro maar één keer kan worden uitgegeven, terwijl diezelfde euro in de praktijk meerdere keren in eigen zak wordt geschoven door de verschillende mandaten die ze bekleden. Degoutant! Gezien de hypocrisie vind ik dergelijke uitspraken moreel verwerpelijk.