Twee centrale elementen in deze editie van De Nieuwe Werker: de strijd tegen extreemrechts en de verdediging van vakbondsrechten.

We hebben net een massale betoging achter de rug. Met 25.000 gingen we op 22 mei door de straten van Brussel om onze syndicale vrijheden te verdedigen. De woede van de Delhaizianen was voelbaar. De verontwaardiging over sociale dumping, over de sectoren heen, evenzeer.

Timing

Deze betoging kwam op het juiste moment. Enkele dagen voordien bespraken onze politici – van alle kleuren – in het parlement een wetsontwerp dat zou voorzien in een ‘demonstratieverbod’ van meerdere jaren voor wie veroordeeld wordt voor bepaalde feiten tijdens ‘protestbijeenkomsten’. De ‘feiten’ gaan breed: van moord, geweldpleging en mishandeling tot beschadiging van eetwaren, koopwaren of andere roerende en onroerende eigendommen. De ‘protestbijeenkomst’ kan van alles zijn, ongeacht de omvang, statisch of in optocht …

Deze wet zou zowel extreem gevaarlijke individuen als vakbondsleden kunnen viseren

Met andere woorden, deze wet zou zowel extreem gevaarlijke individuen als vakbondsleden op een stakingspiket kunnen viseren. Men probeert ons gerust te stellen dat dit soort wetgeving nooit tegen vakbonden zou worden gebruikt, maar enkel tegen ‘relschoppers’. En wij moeten dat geloven? Tot op de dag dat de wet opnieuw wordt aangewend om één van ons te veroordelen. Deze nieuwe aanval op het stakingsrecht is een zoveelste poging tot intimidatie van de tegenmacht. Het is een zoveelste klap in het gezicht van de democratie.

Politieke bijval

Wat ons het meest verbaast is dat dit soort voorstellen zijn weg lijkt te vinden naar progressieve partijen binnen de regering. Traditioneel zeer rechtse, anti-syndicale ideeën, die haaks staan op de belangen van werknemers, vinden steeds meer politieke bijval.

Als we zwijgen, dan worden we medeplichtig aan de verdere verrotting van het klimaat

Deze verschuiving in het discours, deze bagatellisering van gevaarlijke en zelfs antidemocratische ideeën, geeft extreemrechts de wind in de zeilen. Wij blijven deze evolutie aanklagen. Immers, als we zwijgen, dan worden we medeplichtig aan de verdere verrotting van het klimaat.

De vakbond heeft zich altijd verzet tegen extreemrechts. Antifascisme maakt deel uit van ons DNA. De vakbond is dus de eeuwige vijand van extreemrechts, dat ervan droomt die vakbonden een fatale slag toe te brengen. De vakbond is een essentiële tegenmacht in een gezonde democratie. Een aanval op de vakbond is een bedreiging voor alle collectieve actie.

We staan op een gevaarlijk keerpunt voor de democratie. Maar we zullen ons verzetten. Met geheven hoofd en de vuist omhoog.

We steunen de anti-fascistische en feestelijke bijeenkomst op 29 mei in Brussel om te reageren op de komst van het Vlaams Belang! Wij sluiten ons aan bij de oproep van de Stand up Coalition, die massaal burgers en progressieve organisaties oproept om op dezelfde dag (maandag 29 mei) samen te komen op het Poelaertplein in Brussel, om 12 uur. We laten geen ruimte voor haatspraak!