Strijd kent geen grenzen. De aanvallen van het grootkapitaal op werknemers helaas ook niet. Bij het Franse bedrijf Vertbaudet staakten ze weken lang voor fatsoenlijke lonen en arbeidsomstandigheden. En ze wonnen.

Vertbaudet, opgericht in de jaren ‘60 en gespecialiseerd in kinderkleding, concentreerde zich al snel op postorderverkoop en vervolgens op online verkoop. Volgens de directie nam de omzet van Vertbaudet tussen 2019 en 2022 met 30 procent toe. De coronacrisis en de opleving van e-commerce hebben daar ongetwijfeld iets mee te maken.

Vakbondsvrouw Marion Ovion vertelt over de 82 dagen van staking, gemotiveerd door looneisen, maar ook en vooral door een vurig verlangen naar respect, dat de werknemers lang ontzegd werd.

Als kersverse delegee nam ze vanaf het begin een leidende rol op zich, in een lange en complexe strijd. “Ik ben bij de vakbond gegaan omdat ik wist dat vrouwen zich ten volle verdedigd willen zien. Ik deelde hun mening. Ik ben in de eerste plaats werknemer bij Vertbaudet, en dat al tien jaar lang, dus ik kende de spanningen die er bestonden tussen de werknemers en het management. Er moest iets veranderen.”

Piketten ontruimd, intimidatie

De stakers ondergingen pogingen tot intimidatie. Het piket werd door de politie ontruimd. De Franse media maakte melding van geweld, een vakbondsman in elkaar geslagen, een vrouwelijke staker op spoedgevallen, beledigingen … De situatie werd steeds meer gespannen.

“De werknemers, voornamelijk vrouwen, hebben het moeilijk gehad, maar het heeft hen gesterkt in hun vastberadenheid. Het heeft hen doen beseffen dat ze niet mogen stoppen. We waren vastbesloten, maar dit heeft onze vastberadenheid versterkt”, vervolgt de delegee.

Vrouwen in verzet dus. Ze organiseren zich. En de acties gingen voort. “Het management zou ons niet een kwart hebben laten doorstaan van wat ze hebben gedaan als we een piket van mannen waren geweest.”

“Idem op de werkvloer, qua arbeidsomstandigheden … Maar onze acties hebben geloond, dat moeten we onthouden. Staken is moeilijk. Moreel gezien is het niet gemakkelijk, maar je moet doorzetten en doorzetten. Hoe vastberadener we zijn, hoe meer het loont. We mogen geen zwakte tonen. We zaten in een emotionele achtbaan en we hebben elkaar aangemoedigd en ondersteund. Het draait allemaal om solidariteit.”

Respect

De overwinning  is bevredigend, en dat in meerdere opzichten. Samuel Meegens, secretaris van CGT Nord: “We zitten dicht bij wat gehoopt werd op het vlak van loonsverhoging. De staking had zelfs eerder kunnen eindigen, maar een verharding drong zich nog op. Niet in de laatste plaats omdat het management de hulp van de staat heeft ingeroepen om de piketten op te ruimen. Geen slimme zet van hun kant. De eis was 150 euro. Vandaag krijgen we een verhoging van 90 tot 140 euro, plus dertiende maand die niet langer pro rata wordt berekend op basis van gewerkte tijd, en een aantal bonussen. Voor alle stakers is dit een overwinning.”

Maar dat is niet alles. “Er zit ook een belangrijk aspect van waardigheid in deze overwinning. De werknemers zullen voortaan anders behandeld worden. Alles heeft zich ook afgespeeld in de media en dat heeft het management pijn gedaan. Alles kwam samen. Vrouwen, minimumloon, klassenverachting, seksisme. Vanaf vandaag gaan er toch dingen veranderen.”

Het werk bij Vertbaudet werd hervat. Stakers en niet-stakers zullen de tijd nemen om de wonden te helen, om een soms gekrenkte band te herstellen. Wat deze Franse arbeiders doormaken, is ook wat de werknemers in België en elders doormaken. Onze strijd kent geen grenzen. Het draait allemaal om solidariteit.