Nieuws

Etnostratificatie van de arbeidsmarkt

Etnostratificatie van de arbeidsmarkt

// een bijdrage van ABVV Brussel

Ondanks wettelijke instrumenten die discriminatie en ongelijke behandeling verbieden, blijven mensen van buitenlandse afkomst bijzonder kwetsbaar op de arbeidsmarkt. Uit verschillende studies en enquêtes blijkt dat de discriminatie waarmee werknemers van buitenlandse afkomst te maken hebben, te wijten is aan hun etniciteit.

De coronacrisis bracht verschillende facetten van ongelijkheid aan het licht. Uit verschillende verslagen blijkt dat groepen die vóór de crisis het kwetsbaarst waren, er het meest door zijn getroffen. Volgens de OESO “verschilt de manier waarop de pandemie wordt ervaren sterk naar leeftijd, geslacht, etniciteit, alsook naar werkgelegenheid, salaris en vaardigheden. De crisis verergert ook de bestaande sociale, economische en milieu-uitdagingen.”

Diverse hoofdstad

Het fenomeen van etnostratificatie en de gevolgen daarvan voor de arbeidsmarkt zijn bijzonder acuut in onze hoofdstad, die één van de meest diverse is qua herkomst en nationaliteit.

Mensen van buitenlandse afkomst zijn meestal werkzaam in meer onzekere en laagbetaalde banen. Volgens de sociaaleconomische opvolging 2019 van de FOD Werkgelegenheid, Arbeid en Sociaal Overleg vinden mensen van vreemde origine hun plaats op de arbeidsmarkt in de minst gunstige jobs en de jobs waarvoor het zeer moeilijk is om geschikte kandidaten te vinden omwille van de kwaliteit ervan.

Het fenomeen van etnostratificatie is ook geslachtsgebonden. Vrouwen van buitenlandse afkomst hebben onevenredig veel laagbetaalde banen, hoewel ze gemiddeld een hoger opleidingsniveau hebben dan mannen. Vrouwelijke werknemers zonder papieren worden nog harder getroffen door de onzekerheid waarin zij gedwongen zijn te leven. Illegaal verblijf heeft een reeks dramatische gevolgen voor deze mensen, die zich vaak in situaties van uitbuiting op het werk bevinden.

Toenemende ongelijkheid

Corona benadrukte de ongelijkheid doorheen de hele samenleving. Of het nu gaat om werkgelegenheid, toegang tot gezondheidszorg of toegang tot fatsoenlijke huisvesting, de sociaaleconomische ongelijkheid is door de huidige gezondheids- en economische crisis nog groter geworden.

De huidige gegevens in België wijzen op de oververtegenwoordiging van mensen van buitenlandse afkomst in sectoren die vaak worden gekenmerkt door onzekerheid, werk en lage lonen. Dit maakt hen kwetsbaar voor economische crises. De pandemie had ingrijpende gevolgen voor de werkgelegenheid in het hele land. Onlangs verklaarde de OESO dat in landen waar gegevens beschikbaar zijn, “werknemers uit etnische minderheden meer kans hadden om hun baan te verliezen tijdens de pandemie.”

Sans-papiers

Werknemers zonder papieren zijn dubbel getroffen door de pandemie. Zij werken in de zwaarst getroffen sectoren, eindigden vaak zonder job en zonder sociale bescherming. Bovendien heeft Covid-19 de moeilijkheden en ongelijkheid bij de toegang tot de gezondheidszorg voor migranten zonder papieren aan het licht gebracht. Zij worden ook geconfronteerd met specifieke problemen op vlak van huisvesting en werkgelegenheid, waardoor zij een groter risico lopen op besmetting.

Discriminatie op grond van afkomst is ook toegenomen. Voor het jaar 2020 stelde UNIA vast dat de pandemie gevolgen heeft voor de grondrechten. Het gelijkekansencentrum ontving 3.684 meldingen van discriminatie op grond van ‘raciale’ criteria, waarvan 483 betrekking hadden op covid-19. Deze cijfers zijn vaak het topje van de ijsberg doordat discriminatie te weinig wordt gerapporteerd. We herinneren eraan dat in de eerste maanden van covid-19 wereldwijd geweld tegen mensen van Aziatische origine toenam. Zij werden ervan beschuldigd het virus te verspreiden vanwege hun afkomst.

Structurele antwoorden

Op de arbeidsmarkt worden mensen beoordeeld op hun afkomst en niet op hun werkelijke vaardigheden. De etnostratificatie van de arbeidsmarkt is een realiteit waarop structurele antwoorden moeten worden gevonden. De gevolgen van deze realiteit zijn desastreus voor werknemers die gediscrimineerd worden bij het zoeken naar werk.

In crisissituaties worden degenen die zich al in een ongunstige situatie bevonden op het gebied van werkgelegenheid, huisvesting en toegang tot gezondheidszorg, nog zwaarder getroffen, en de variabele herkomst blijft een bepalende factor.

Een baan vinden betekent trouwens niet het einde van discriminatie. Discriminatie kan zich voordoen op vlak van verloning, promotiekansen, enzovoort. Werknemers moeten worden beoordeeld op basis van hun werkelijke vaardigheden, niet op basis van hun afkomst.

De volledige analyse van Jeanne Uwase (en vele anderen) is beschikbaar op www.cepag.be/publications.

Facebooktwitter

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Lees ook x

De Nieuwe Werker

FREE
VIEW