Hoera! De regering-De Wever is een half jaartje bezig – tijd voor een eerste balans. Is het allemaal zo dramatisch als we dachten? Waren we te pessimistisch? Hebben we ons misschien vergist? Wel … nee dus. Het is nog erger dan verwacht. Als er een prijs bestond voor “sociale afbraak op topsnelheid”, dan stond deze ploeg glunderend op het podium.

Denk je flexibiliteitsproblemen met yoga opgelost te krijgen? Think again. Ontslag is nu makkelijker dan ooit – je zou bijna je job verliezen door gewoon naar het koffieapparaat te lopen. Opzegtermijnen worden ingekort, overuren worden opgedrongen, en weigeren? Ah, dan is er vast iets mis met je “arbeidsethiek.”

Ziek worden? Dat mag je straks alleen nog als hobbyist. Je gewaarborgd loon bij herval wordt gehalveerd, verknipt, verpulverd. Deeltijds werken – omdat voltijds al lang een luxe is in veel sectoren – wordt nu ook nog eens afgestraft. Alsof dat nog niet genoeg was: het stakingsrecht – nochtans een fundamenteel recht – ligt al te bibberen op het kapblok van BDW en Bouchez, klaar om onthoofd te worden.

Werkgevers? Die moeten met al dat genieten al geen abonnement op de wellness meer nemen. Champagne, kaviaar en een loonnormwet die ervoor zorgt dat loonsverhoging net zo realistisch is als eenhoorns op elektrische steps. Je mag “onderhandelen”, ja hoor. Maar de uitkomst is al vastgelegd: nul komma nul.

En wat als je geen werk vindt, ondanks je best doen? Dan moet je voortaan bij het OCMW gaan schooien. Dacht je dat je als 55-plusser nog enige bescherming genoot? Alleen als je 30 jaar voltijds hebt gewerkt. Langdurig ziek? Dan ben je nu officieel verdachte nummer één in het Grote Re-integratiecomplot. En als vrouw? Dan ben je dubbel de klos. Empathie? Mededogen? Wat een ouderwetse begrippen. Die hebben we vervangen door: “Eigen schuld, dikke uitkering.”

Maar goed, misschien dacht je dat er aan de andere kant tenminste stevig werd belast op kapitaal? Nou, verlies je maar niet in oeverloos optimisme. Na maanden palaveren baarde de regering een vermogenswinstbelasting die 500 miljoen euro moet opbrengen, oftewel 18 keer minder dan de besparingen op jouw sociale rechten. Een eerste stap in de goeie richting, maar ondertussen wordt driftig gesleuteld aan fiscale constructies zodat de rijksten zich kunnen blijven verstoppen achter hun trustfonds en tweede, derde, vierde villa.

Het resultaat? Een regering die in een half jaar tijd de grootste sociale afbraak in 80 jaar op poten heeft gezet. Als sociale gelijkheid een wedstrijd was, dan is dit de omgekeerde Tour de France: iedereen gaat achteruit, behalve de sponsorwagens.

Maar hey, niet getreurd! Elke maand kwamen we dit jaar al met tienduizenden – van vakbond tot breed maatschappelijk middenveld – de straat op om te tonen dat we niet alles zomaar laten passeren. Deze zomer nemen we de zonnecrème, de barbecue – én de pamfletten erbij.

Want op 14 oktober is het opnieuw prijs: massabetoging in Brussel, met de andere vakbonden en het brede middenveld. Breng je toeter, je spandoek en vooral je verontwaardiging mee. Want als deze regering iets duidelijk maakt, dan is het wel: onze stem moet luider, scherper en cynischer dan ooit.

Voor alle leden, militanten en sympathisanten: een dikke merci! En voor iedereen een fijne vakantie – geniet ervan zolang je er nog recht op hebt.