De liberalen ijveren voor langere openingstijden en nog meer flexibiliteit in de handel. Voor de vakbonden is dat geen optie.

// een bijdrage van BBTK

Tijdens de zomervakantie bleek dat het plan om winkels tot 22 uur open te houden in het parlement op tafel lag. Zowel Open Vld als MR pleiten voor een verdere uitbreiding van de openingsuren van de winkels. Ook de afschaffing van de verplichte rustdag voor de werknemers staat op het menu. De BBTK is uiteraard tegen deze voorstellen. We leggen uit waarom.

Winkels kunnen al langer open blijven

Het debat is niet nieuw. De liberale partijen dromen er al jaren van om de openingsuren uit te breiden en ze komen regelmatig met dit idee op de proppen. Hun redenering is dat we moeten meegaan in de 24/7-consumptiemaatschappij.

Sommigen ijveren zelfs voor de afschaffing van de wekelijkse rustdag

Omdat e-commerce op elk moment van de dag mogelijk is, moeten fysieke winkels maar volgen. Ze zouden dan betere kunnen concurreren. De liberalen gaan zelfs nog een stap verder en eisen zelfs de afschaffing van de wekelijkse rustdag.

Nochtans voorziet de huidige regelgeving al vrij uitgebreide openingstijden. Als consument heb je voldoende mogelijkheden om een goed moment te vinden om je boodschappen te doen. Volgens de wet mag een winkel open zijn van 5 uur tot 20 uur. Op vrijdag zelfs tot 21 uur. Er moet een wekelijkse rustdag zijn. Dit is een ononderbroken periode van 24 uur die begint om 5 uur of om 13 uur en eindigt op de volgende dag op hetzelfde uur. Dit zijn 91 uren per week dat een winkel open mag zijn.

In de praktijk openen de meeste winkels hun deuren van 8 tot 20 uur (21 uur op vrijdag). Voor heel wat ketens betekent dit dus in totaal 73 openingsuren. Winkels kunnen op weekbasis dus nog meer dan de helft van de tijd open zijn als ze dat zouden willen. Waarom zouden we dit uitbreiden als het potentieel nog niet ten volle benut wordt?

Meer flexibiliteit = meer druk

De druk op de werknemers is nu al immens. De BBTK verzet zich dan ook tegen elke poging om de arbeidsvoorwaarden in de handel verder te flexibiliseren. Dit zou de toestand in de sector namelijk niet verbeteren, integendeel. Het staat vast dat werknemers van de handel hier de impact van zouden voelen.

Bovendien is het een gevaarlijk precedent want het banaliseert nachtwerk. Nachtwerk is in principe verboden en mag enkel uitzonderlijk. Er zijn al heel wat uitzonderingen op deze regel. “Omdat de klant het wil” is geen gegronde reden om nog een uitzondering toe te staan. We zijn bovendien niet zeker dat de consument dit ook echt wil. Wellicht zouden er evenveel klanten langskomen maar meer verspreid. Extra winst zou het dan ook niet opleveren.

Maar belangrijker nog: hoe moeten de 200.000 werknemers van de sector dan hun werk en privéleven op elkaar afstemmen? Wat met kinderopvang? Wat met de veiligheid? Worden er meer mensen aangeworven of mag iedereen – ondanks de hoge werklast – nog een tandje bijsteken?

Sociaal overleg

Ten slotte heeft alles wat te maken heeft met openingsuren en rustdagen een impact op de arbeidsvoorwaarden. Dat betekent dat deze materie het sociaal overleg toebehoort. Politici hebben zich daar niet mee te moeien. De sociale gesprekspartners van de sector zullen de lijnen van de toekomst uitzetten.

Alleen collectieve oplossingen waarover tussen de sociale partners is onderhandeld, zullen ons wapenen tegen de uitdagingen van de toekomst. Laat ons daarover praten!