Het is 14u in de Rue Darchis 19 in Luik. Een tiental arbeiders, in rode en groene jassen, verzamelt zich voor de ingang van AVJ (Aide à la vie journalière), een dienst voor thuishulp voor mensen met beperkte mobiliteit. Op de deur van het gebouw staan woorden gekalkt als “directeur dictator”, “stop ontslagen” en “pesterijen”. Eén van de werknemers hield een bord omhoog met de tekst “Onze manager houdt zich doof, maak wat lawaai voor ons” voor automobilisten, en claxons loeiden. Ze staken nu al tien dagen. En het is nog niet voorbij.
Geen sociale dialoog
Het geschil duurt al maanden. Het gaat om taken die onverenigbaar zijn met de dagelijks hulp aan mensen met een handicap. “De directeur wilde ons onhaalbare dingen opleggen en wilde niet naar ons luisteren”, vertelt Aurore Gonzalez, hoofddelegee van BBTK.
In juni huurde het management een externe adviseur in om de dialoog weer op te starten. “Het enige wat hij deed was olie op het vuur gooien,” aldus BBTK-secretaris Julien Dohet, “met name door gebruik te maken van tijdelijke schorsingen, waarbij mensen hun loon verliezen. Hij gebruikte het in het bijzonder voor werknemers die tijdens een gesprek door een vakbondsafgevaardigde wilden worden vergezeld, hun verzoek door de externe adviseur afgewezen zagen en dus beslisten om niet te komen opdagen voor het gesprek. Dit zijn compleet disproportionele maatregelen.”
In totaal zagen sinds de komst van de consultant 36 medewerkers hun overeenkomst geschorst! “Wij zijn een vereniging zonder winstoogmerk voor mensen met een handicap, 100% gesubsidieerd door de overheid via de AVIQ. Een deel van het overheidsgeld wordt dus gebruikt om een privéconsultant te betalen wiens methodes onaanvaardbaar zijn. Dit is des te schokkender voor een sector als de onze.”
“We hebben alles geprobeerd om een staking te voorkomen, omdat we in een instelling voor gehandicapten werken,” legt Julien Dohet uit. Half november werd er een bemiddelingscommissie gehouden. Die mislukte en staken was onvermijdelijk. “Half december voerden we actie om de patstelling te doorbreken, maar het mocht niet baten. Sinds vorige week staken 12 van de 16 werknemers. Ook de langdurig zieken steunen de staking.
Mishandeling en intimidatie
Voor Aurore is de situatie sinds de komst van de externe adviseur onhoudbaar. “Hij is onbeleefd. Hij heeft me al twee keer bij de arm genomen en hetzelfde gedaan bij twee andere collega’s. Het is echt een dictatuur. We kunnen onze mening niet meer laten horen. Ze vertellen ons hoe we moeten werken, maar ze willen ons niet horen, ook al zijn wij degenen op het terrein.” Aurore doet dit werk al 27 jaar. Een andere collega werkt er al … 36 jaar! “Het enige wat we willen is dat er naar ons geluisterd wordt.”
De situatie heeft ernstige gevolgen voor de gezondheid van sommige werknemers. Op dit moment zeggen verschillende mensen met langdurig ziekteverlof dat ze niet terug zullen komen zolang de externe adviseur er is. “De directeur is verbaasd over dit hoge ziektecijfer. Hij stelt niet de vraag ‘waarom’, want hij ziet het als ziekte van ‘gemakzucht’. Zo verwoordde hij het tijdens een vergadering. Ik zei hem dat hij geen dokter was.”
Vakbondsrechten
Afgevaardigden, zowel groene als rode, zijn vooral het doelwit. “Ik word al maanden lastiggevallen”, legt Aurore uit. Verschillende werknemers hebben een klacht ingediend bij Liantis, een dienst voor de preventie van psychosociale risico’s op het werk. “Het management zegt ons geen goeiedag, geeft ons geen opleiding, houdt informatie achter… Eén van de werknemers heeft vandaag een gesprek gehad met de directeur. We hebben haar aan de telefoon gesproken. Huilend. Hij probeert ons te destabiliseren”, klaagt Aurore.
Sinds het begin van de staking namen de aanvallen op de vakbondsvrijheden alleen maar toe. Op 20 februari, de eerste stakingsdag, stelde de directeur een nieuw pakket arbeidsregels voor waarmee 24-uursdiensten opnieuw zouden worden ingevoerd. Nochtans hadden de arbeiders in 2015 hard gevochten om ze af te schaffen… “Een nieuw werkregime op tafel leggen op de eerste dag van de staking is een duidelijke provocatie en een bewijs dat de directie geen dialoog wil aangaan”, voegt Julien Dohet toe.
Het syndicaal lokaal werd van de ene dag op de andere zonder waarschuwing gesloten. De directie suggereert luidop dat het de schuld van de stakers is dat deze of gene dienst niet wordt geleverd aan de personen met een beperking. Desondanks steunen verschillende begunstigden – zij die gebruik maken van de diensten van AVJ – de stakers. Eén van hen verzocht de directie zelfs schriftelijk de dialoog te hervatten.
Minimale dienstverlening
De BBTK-secretaris bevestigt dat de wetgeving inzake het stakingsrecht voorziet in een vordering om een minimale dienstverlening in bepaalde sectoren te garanderen. De eerste week bestond hierover een akkoord. Maar dat kon de tweede week niet worden verlengd. Sinds vorige week geldt de vordering voor de minimale dienstverlening.
“Wij zijn van mening dat er sprake is van een inbreuk op het stakingsrecht, omdat de vordering voor een minimale dienstverlening disproportioneel is.” Julien Dohet legt uit dat de dag ervoor drie werknemers waren opgeroepen: twee stakers en één niet-staker. Toen de verantwoordelijke zich realiseerde dat hij zich had vergist en er maar twee nodig had, stuurde hij de niet-staker naar huis! “Het gaat helemaal niet goed. Als het zo doorgaat, gaan de acties moeten opvoeren.”
Wordt vervolgd…
