Dit moment is cruciaal. De algemene staking van 9 november werd massaal opgevolgd. In veel sectoren werd het werk neergelegd, in zowel de privé als de openbare sector. Voor de poorten van bedrijven, op industrieterreinen, in winkelcentra en rondom de havens zagen we honderden stakingspiketten.

Tussen woede en wanhoop

We hebben die dag opnieuw gediscussieerd en geluisterd. De getuigenissen spraken boekdelen. Velen bevinden zich tussen woede en wanhoop.

Op ieders lippen liggen twee onderwerpen: onbetaalbare energie en ondermaatse lonen. Belangrijk detail: veel winkeliers en kleine zelfstandigen steunden de staking van 9 november. Zij betalen óók een hoge prijs voor de energiecrisis. Het licht van de zon valt niet te ontkennen: de mensen zien af. Zonder te overdrijven, de maat is vol, voor alle werknemers. De rekeningen moeten omlaag, lonen en sociale uitkeringen moeten omhoog.

Energiecrisis: stille doder

Een winterstop is dit jaar niet aan de orde. Integendeel. De mensen gaan net méér energie gebruiken en we weten nu al dat kwetsbare gezinnen hun gezondheid in gevaar brengen door drastisch te snoeien in hun verbruik. Dit duurt nu al maanden.

Eén cijfer, onlangs in de pers verschenen, is onrustwekkend. Eind oktober 2022 waren er al dubbel zoveel doden door koolmonoxidevergiftiging als in voorgaande jaren. De schuldige is hier duidelijk; de energiecrisis. Veel, té veel, huishoudens gebruiken ondermaatse verwarmingstoestellen of goedkope brandstof, ventileren hun huis niet meer of onderhouden hun verwarmingsketels niet. Het is eenvoudigweg een kwestie van geld.

Veel gezinnen zullen dit jaar de ‘feestdagen’ op een andere manier beleven. Deze winter zijn houtvuren niet alleen een gezellig feestdetail, maar voor sommigen pure noodzaak.

Concrete en afdoende antwoorden zijn nu nodig. De energieprijzen moeten geblokkeerd worden en de lonen en sociale uitkeringen moeten omhoog.

In de straten vanaf december

We houden de druk hoog. De staking van 9 november was geen eindpunt na twee jaar actievoeren, maar een herlancering voor verdere acties.

Volgende afspraak: betoging op 16 december in Brussel in gemeenschappelijk vakbondsfront. We blijven hameren op de koopkrachtnagel. Dit is de enige juiste reactie op de arrogantie van de politieke rechterzijde en het grootkapitaal, dat recordwinsten opstrijkt terwijl werknemers in de kou blijven staan. Het is bijzonder slechte komedie. Een schrijnend schouwspel.

Wereldwijde klassenstrijd

De toon dezer dagen is grauw en verontrustend. Een energiecrisis speelt zich af tegen een achtergrond van oorlog en klimaatellende. We lezen over de situatie van vrouwen in Iran, de grote show van de COP27, de wereldbeker van de miserie, mensenrechten die overal met de voeten worden getreden.

Een gevoel van machteloosheid bij de burgers is meer dan begrijpelijk. Van kwetsbaarheid. We worden allen geconfronteerd met de ergste uitwassen van het kapitalisme.

De inzet is torenhoog, de verwachtingen zijn enorm. Het congres van het IVV, het Internationaal Vakverbond, herinnert ons eraan dat dit een globale crisis is. Hetzelfde geldt voor de sociale strijd. De klassenstrijd speelt zich af op wereldschaal. Daarom moeten werknemers zich verenigen en zich inzetten voor radicale verandering. Voor een andere samenleving, voor sociale, fiscale en klimaatrechtvaardigheid. We hebben maar één planeet, één toekomst om te beschermen. Tegen alle obstakels moeten we samen optrekken, ons samen verzetten, met één stem. En zonder winterstop.