De regering pleegt een inbraak in het sociaal overleg door flexi-jobs in te voeren in de groene sectoren. Ze gaat daarmee in tegen de bestaande akkoorden en ondergraaft de tewerkstelling. En ze zet de werkgevers in een zetel aan de onderhandelingstafel.

Dossiers blijven soms liggen bij een administratie. Dit kan ernstige gevolgen hebben. Soms vergeet een regering ook een akkoord te respecteren. Dit kan ook ernstige gevolgen hebben.

De sociale gesprekspartners van de land- en tuinbouw sloten in december vorig jaar een akkoord over de uitbreiding van het systeem van seizoenarbeid. In ruil voor deze aanpassingen aan dit reeds uitermate flexibel systeem, werd onder de sociale gesprekspartners een akkoord gemaakt om geen flexi-jobs in te voeren. De regering voerde dit akkoord van de sociale gesprekspartners uit, zoals het ook hoort in onze sociale democratie: werkgevers en werknemers weten samen immers het best hoe zij hun sector kunnen doen floreren.

Dat de liberalen van de Open vld op zoek zijn naar een positief nieuwsje, dat kunnen we begrijpen. Dat de liberalen opnieuw de groene sectoren op de lijst met de flexi-jobs zetten, is ook niet zo verwonderlijk. Maar dat onze linkse partijen meegaan in een niet-werkende oplossing die bovendien ingaat tegen bestaande sociaal akkoorden en dan nog zonder dat zelfs de werkgevers erom hebben gevraagd: dat begrijpen wij niet. Helemaal niet.

Gelukkig is onze traditie van sociaal overleg sterk. Wij gaan opnieuw in overleg met de werkgevers om het systeem van flexi-jobs, dat zowel de tewerkstelling in de sector als ons welvaartsmodel ondergraaft, zoveel mogelijk in te perken. Als het kan zullen we trachten een ‘opting out’ door te voeren. Dit zal in onderhandeling moeten gebeuren, wat betekent dat we er een prijs voor zullen moeten betalen. Bedankt Vivaldi, om de patroons in een zetel te zetten.