Op woensdag 26 november hielden de drie vakbonden een interprofessionele nationale staking. Hét hoogtepunt van een actievierdaagse tegen de maatregelen van de Arizona-regering. Dankzij de breed gedragen steun kwam het land zo goed als volledig tot stilstand.

Honderden piketten

In alle regio’s doken vanaf de vroege uurtjes talloze stakingspiketten op. Brandende vuurtjes, vlaggen en spandoeken, dampende koffie en levendige discussies tekenden het straatbeeld. Een gevoel van trots en solidariteit heerst onder de stakers. De sfeer bekent een duidelijke strijdlustigheid. De drukst bemande piketten tonen de uitzonderlijke omvang van de mobilisatie en de syndicale eenheid. Het groen, blauw en vooral het rood zijn sterk vertegenwoordigd.

Standvastig ondanks spanningen

Aan de rand van een industriezone in Moeskroen krijgen we te horen dat de ochtend werd gekenmerkt door enkele spanningen: “Het gaat hier heftig aan toe sinds vanmorgen. Verschillende vrachtwagenchauffeurs hebben geprobeerd om dwars door het piket heen te rijden; één van hen kwam zo vast te zitten”, vertelt een afgevaardigde ter plaatse. Het voertuig staat nog steeds geblokkeerd. Ironisch genoeg is het piket nu beter gebarricadeerd dan ervoor. Het incident heeft geen invloed op de vastberadenheid. De steunbetuigingen blijven dan ook toestromen. Een Poolse chauffeur, zelf ook door de blokkade tegengehouden, roept enthousiast zijn waardering voor de actievoerders uit.

Cora, symbool van strijd

In de buurt van La Louvière staat Cora vandaag centraal als brandpunt van de zorgen binnen de handel. Eind januari sluit de winkel definitief de deuren. De emotie is er dan ook sterk voelbaar en de stakers zijn niet mals voor de regeringsmaatregelen, die een al verzwakte sector nog harder zullen treffen. “De voorgestelde flexibiliteit leidt enkel tot onzekerheid. Gefragmenteerde uurroosters, onstabiele contracten, toename van flexi-jobs en studentenjobs … Tegelijk wordt de sociale zekerheid bewust getackeld door flexibele jobs te promoten, waardoor de staatskas inkomsten misloopt. We willen daarom een duidelijk signaal geven: het is genoeg geweest”, aldus de hoofdafgevaardigde.

Op woensdagochtend bracht een mars vanop de Grote Markt van La Louvière ongeveer 200 mensen op de been. In gemeenschappelijk front trekken de delegaties door de stad, waarna ze zich bij het Cora-team vervoegen. Een vastberaden stoet, uit alle sectoren, blakend van de solidariteit.

“Tot 67 jaar werken? Onmogelijk!”

In Brussel waren er piketten en acties in alle sectoren. De bouwsector acteert vooral vanuit een woede ten opzichte van de regering, gevoed door het fysiek zware werk dat ze uitvoeren. “Tot 67 jaar werken is onmogelijk met zo’n zwaar beroep”, benadrukt Noël, afgevaardigde van de Algemene Centrale in Brussel. “Daarom staan we hier vandaag.” Olivier, vaste medewerker in de sector, bevestigt: “Bouwvakkers, die op elk uur en in alle weersomstandigheden werken, hadden een perspectief: vroeger met pensioen kunnen gaan via de SWT-regelingen. Voor zware beroepen is pensioen op 67 gewoon onhaalbaar.”

Duidelijke syndicale boodschappen

De eisen van de stakers zijn evenredig aan de aanvallen van de regering op hun bestaanszekerheid: de index, pensioenen en flexibiliteit; elke maatregel is te veel. En de nieuwe begroting stelt allesbehalve gerust.

“Handen af van de indexering”, hamert Bert Engelaar, algemeen secretaris van het ABVV. “Dat hoor ik overal, aan elk piket, in elk bedrijf. Bij afgevaardigden, bij militanten … De quasi-afschaffing van het brugpensioen was nog niet verwerkt, of men komt ons al een indexsprong light voorschotelen! Dat alles smaakt bijzonder bitter.”

ABVV-voorzitter Thierry Bodson ziet het succes van de stakingen weerspiegeld in de diversiteit van het aantal acties op het terrein. “De strijd die zich sinds het aantreden van deze regering heeft voltrokken, is niks minder dan historisch. We zien een ongekende mobilisatie in alle sectoren. Iedereen voelt de minachting van deze regering.”

Gevraagd naar het pas bereikte begrotingsakkoord is hij resoluut: “Deze beweging verzette zich al hevig tegen het zomerakkoord. De begroting maakt het alleen maar erger.  We zullen dus niet stoppen. Integendeel, we versterken de beweging en voeren de acties verder op voor 2026.”

“We zien een ongekende mobilisatie in alle sectoren. Iedereen voelt de minachting van deze regering.”

— Thierry Bodson, voorzitter ABVV

Selena Carbonero, federaal secretaris van het ABVV, bevestigt: “Er is een nieuwe besparingsoperatie aangekondigd, beslist aan de vooravond van drie stakingsdagen, 9,2 miljard euro. Daarvan wordt meer dan 8 miljard doorgeschoven naar de werkende bevolking. Deze stakingsdag zal geen slotstuk zijn, maar een volgende stap in een hele reeks acties.”

En zo toont de mobilisatie haar duurzaamheid. De vier actiedagen zijn afgelopen, maar de urgentie en bereidheid om in actie te komen nemen alleen maar toe.