24/7. 24 uur per dag, 7 dagen per week. Werknemers die ’s nachts en in ploegen werken, houden bedrijven de klok rond draaiend. Deze atypische werktijden hebben echter een grote impact op de gezondheid en het privéleven van de shiftmedewerkers. Zoals jaarlijks, vragen wij op 24/7 erkenning, waardering én betere werkomstandigheden voor hen. Met onze campagne ‘Where is the exit?’ willen we hen extra in de kijker zetten: zij krijgen het hard te verduren, maar is er een exit voorzien wanneer het niet meer gaat?

De Arizona-regering is duidelijk: er moet langer worden gewerkt. In plaats van maatregelen te nemen in het voordeel van de werknemers en hun gezondheid … doet deze regering het tegenovergestelde: strengere voorwaarden om toegang te krijgen tot pensioen en tijdskrediet, langere loopbanen, afschaffing van het SWT (het vroegere brugpensioen), vermindering tot zelfs afschaffing van gelijkgestelde periodes, enz.

Bij veel werknemers rijst dezelfde vraag: WHERE IS THE EXIT?

Ook shiftmedewerkers maken zich zorgen. Is er voor hen, na al hun harde werk en opofferingen, een uitweg? Wim, Mo en Jean getuigen.

Wim: “In vier ploegen werken, is zwaar. Na al die jaren draag ik er de gevolgen van: ik werk nu, na samenspraak met de werkgever, tijdelijk vier vijfde. Er wordt echter per half jaar herbekeken of ik dat kan blijven doen. Dit is een individuele, en noodgedwongen, oplossing vanwege mijn gezondheid. Ik ben blij dat ik het even rustiger kan aandoen, maar het is niet gezegd dat het zal blijven duren.”

Mo: “Werken tot mijn 67ste is gewoon onmogelijk, want het werken in volcontinu is veel te zwaar. De maatregelen die de regering wil nemen, zijn desastreus! Het is onmogelijk om dit tempo meer dan twintig jaar vol te houden. Ik vraag me af waarom de regering het ons moeilijker wil maken om tijdskrediet en pensioen te krijgen. Als nacht- en ploegenwerkers hebben we realistische vooruitzichten nodig, bijvoorbeeld 60 jaar om met pensioen te kunnen gaan of om het gewoon wat rustiger aan te doen. Het regeerakkoord bevat precies het tegenovergestelde! Ze zien ons niet als mensen, maar als nummers.”

Jean: “De hoge werkdruk wordt steeds moeilijker voor mijn collega’s. Er is nood aan aangepast werk, anders zullen werknemers ziek vallen. Er zal dan nog meer druk komen op de andere collega’s. De werkgevers willen dit niet erkennen en de politici kennen de realiteit van het terrein niet.”

De volledige getuigenissen en de resultaten van de enquête “Nacht- en ploegenarbeid” vind je hier.