De loonnormwet is dringend aan verandering toe, opdat vakbonden kunnen onderhandelen voor loonsverhogingen die naam waardig.

Enkele dagen geleden verzamelden een pak ABVV-militanten zich aan het Brussels Centraal Station voor een symbolische actie. Het was de aftrap van wat komen gaat, onder andere een grote, nationale manifestatie in Brussel op 24 september. Samen verzetten we ons tegen de loonnormwet, de zogenaamde wet van ’96 voor het behoud van de concurrentiepositie van bedrijven, die de loononderhandelingen in een streng keurslijf duwt. Zonder herziening van deze wet in het voordeel van de werknemers wordt sociale vrede onmogelijk.

Een maximale loonsverhoging van 0,4 procent voor de komende twee jaar. Dat is het enige wat mogelijk is in het kader van die fameuze wet van ’96. Onaanvaardbaar voor ons, en daarom kwam er geen interprofessioneel loonakkoord. 0,4 procent is een kaakslag voor alle werknemers die zich, nog meer tijdens deze coronaperiode, keihard inzetten om de samenleving en de economie draaiende te houden.

Habbekrats

Ter herinnering: 0,4 procent, dat is een habbekrats van ongeveer zes euro bruto per maand voor de kleine verdieners. Voor de meeste werknemers in de ‘essentiële sectoren’ komt dit neer op ongeveer negen euro bruto per maand.

De essentie van de zaak is niet eens het precieze cijfer maar wel de wet zelf, die ons al lang een doorn in het oog is. We vragen vrijheid van onderhandelingen, tussen vakbonden en werkgevers, waardoor er weer perspectief gecreëerd wordt op echte loonsverhogingen voor de werknemers van dit land. De loonnormwet komt neer een loonblokkering, maar ook op minder bijdragen aan de sociale zekerheid en minder belastinginkomsten. Dit leidt mede tot de onderfinanciering van de sociale zekerheid en van publieke dienstverlening.

We willen vrij onderhandelen over loonsverhogingen die naam waardig

Het is tijd voor verandering: wij aanvaarden niet langer het keurslijf van de loonnormwet zoals dat vandaag bestaat. Dit keurslijf maakt het onmogelijk voor de vakbonden om te onderhandelen over een eerlijke verdeling van de economische koek.

Verplettering

De strikte norm geldt overigens niet voor iedereen. Enkel voor werknemers. De loonmatiging, in werkelijkheid een loonverplettering, raakt immers niet aan de andere inkomsten, zoals de uitgekeerde dividenden uit aandelen. Artikel 14 van de wet van ’96 voorziet een matiging van andere inkomsten, zoals die uit kapitaal, maar wordt nooit toegepast. De cijfers zijn frappant. In 2021 keert AB InBev 1,01 miljard euro uit aan zijn aandeelhouders, dankzij de winsten tijdens het zogenaamde ‘crisisjaar’ 2020. KBC doet er nog een schepje bovenop met 1,02 miljard. Ahold Delhaize? 991 miljoen. De lijst is bijzonder lang. Voor wie is het dus crisis? In ieder geval niet in de portemonnee van de aandeelhouders. Maar op de lonen, daarop moet blijkbaar volop ‘gematigd’ worden. Het is hoog tijd voor een andere aanpak.

Samen klagen we op 24 september deze onrechtvaardige situatie aan, tijdens een grote, nationale manifestatie in Brussel. De schaduw van die 0,4 procent hing constant over de IPA-onderhandelingen. Dit is niet langer houdbaar.

We gaan voor nieuwe loonperspectieven. We willen vrij onderhandelen over loonsverhogingen die naam waardig. Afspraak op 24 september in Brussel om onze eis kracht bij te zetten.