Sociale en syndicale strijd zijn brandend actueel. Illustratie daarvan zijn de vele pogingen om de vakbonden, belangrijke stem in het middenveld, te muilkorven. Militanten het zwijgen opleggen. Acties criminaliseren. Syndicalisten veroordelen.
Sociale strijd, in de ruime zin van de term, is meer dan ooit een noodzaak. Het is een weg naar, het is nooit afgelopen. Het recht om te demonstreren, in de publieke ruimte actie te voeren of te staken wanneer nodig, moet absoluut worden gehandhaafd. Het is de laatste barrière tegen een steeds ongegeneerder rechts en tegen de opkomst van extremen.
Onze sociale verworvenheden zijn niet uit de lucht komen vallen. Ze werden veroverd, in strijd opgebouwd. Als we niet oppassen, worden ze beetje bij beetje afgebroken.
Onbetaalbare rekeningen
De zoveelste coronagolf woedt hevig terwijl de bevolking een armoedegolf tegemoet ziet. De energiefactuur wordt voor velen onbetaalbaar. OCMW’s hebben de handen vol, net als onze werkloosheidsdiensten. Veel sociale uitkeringen liggen nog altijd onder de armoedegrens.
Wij herhalen: vechten voor een fatsoenlijk inkomen voor iedereen is de basis van de sociale strijd. Strijden tegen armoede en ongelijkheid betekent ook verzet tegen haatzaaierij en racisme. Het betekent ook een bijdrage leveren in andere essentiële vraagstukken van onze tijd.
Verschillende sporen
Je hebt vast wel eens horen zeggen dat we “in 2021 in België geen feminisme meer nodig hebben.” Net zoals sommigen de vakbondsstrijd graag afdoen als voorbijgestreefd of zinloos, zo gebeurt dat ook met de strijd van vrouwen. Hun problemen en ervaringen worden weggewuifd.
Intussen worden vrouwen nog steeds veel te vaak lastiggevallen op straat, op internet, op de werkvloer … Geweld tegen vrouwen is niet plots verdwenen. Cijfers van de UGent tonen dat één op zes vrouwen werd verkracht. Twee op de vijf (42%) kreeg ooit te maken met fysiek seksueel geweld. Volgens organisatie Stop Feminicide kende België dit jaar al 18 feminicides of vrouwenmoorden. Dit cijfer daalt voorlopig niet. Wat evenmin daalt, is het relatieve loonverschil tussen vrouwen en mannen. Er is dus absoluut behoefte aan feminisme en vrouwenstrijd in België in 2021. Eind november ging het ABVV de straat op om de rechten van de vrouw te verdedigen.
Klimaatstrijd
In deze editie van De Nieuwe Werker lees je dat het ABVV ook aanwezig was op de VN-klimaatconferentie COP26 in Glasgow, Schotland. Je leest ook dat het begrip ‘rechtvaardige overgang’ jammerlijk afwezig is in de debatten. De klimaatrevolutie zal nochtans met iedereen rekening moeten houden. Het kan niet zo zijn dat een deel van de bevolking uit de boot valt en dat de kloof tussen arm en rijk verder wordt uitgediept. Wij weten dat zij die het minst vervuilen, vandaag de zwaarste prijs voor de opwarming van de aarde, overal ter wereld, ook hier. Grote vervuilers, vaak multinationale ondernemingen, lijken steevast de dans van de klimaatfactuur te ontspringen.
Sociale dialoog wordt essentieel in de klimaatrevolutie
De overgang naar een schonere wereld moet eerlijk, sociaal en inclusief zijn. Niemand mag achterblijven. Daarvoor zijn drastische veranderingen nodig op vlak van mobiliteit en productie. Het moet leiden tot groene, waardige, degelijk betaalde jobs.
Sociale dialoog zal hier van essentieel belang zijn, om werknemers bij deze ingrijpende veranderingen te begeleiden. Net als fatsoenlijke lonen en een sterke sociale bescherming, die ons in staat zullen stellen moeilijke tijden het hoofd te bieden. Echte veranderingen moeten rekening houden met alle werknemers en iedereen betrekken. De hele mensheid. Ook hier zullen de rol van vakbonden en de sociale strijd in ruime zin van het woord van cruciaal belang zijn.
Roep van de straat
Dus we passen ons aan, uiteraard. We digitaliseren, we voeren campagne op het internet. Maar het is op straat dat we het best en het luidst gehoord zullen worden. We zullen op 6 december op straat komen. Samen. Voor koopkracht, voor fatsoenlijke inkomens, voor vakbondsvrijheden, en voor het recht, heel eenvoudig, om onze rechten te verdedigen.
