Extreemrechts politici zijn geen bondgenoten van de werknemers. Integendeel. Daarom pleiten vakbonden op Europees niveau voor een antifascistisch netwerk.

In een vorig artikel haalden we reeds het initiatief aan van de CGIL (Confederazione Generale Italiana del Lavoro) om een internationaal netwerk ter bestrijding van het fascisme op te richten, dat door het ABVV wordt gesteund. Een noodzaak. Want extreemrechts, in al zijn vormen en onder al zijn namen, zal altijd de vijand zijn van progressieve bewegingen.

De vijand van de rechten van vrouwen en minderheden. Van vrijheid van meningsuiting, van vereniging. Van gelijkheid en welzijn voor iedereen. Maar naast de seksistische, xenofobe en vrijheidsberovende theorieën mogen we niet vergeten dat extreemrechts ook de vijand is van de werknemers.

Extreemrechtse partijen, zowel in België als elders, beweren regelmatig ‘sociaal’ te zijn. De realiteit toont dat dit slechts een verhaaltje is om ons in slaap te sussen, en dat ze eigenlijk conservatief, kapitalistisch en opportunistisch zijn.

Voorbeelden bij ons in de buurt? Het Vlaams Belang stemde onlangs, net als alle rechtse partijen, tégen het belasten van overwinsten op Europees niveau. Tijdens de hoorzitting van de vakbonden in het federale parlement afgelopen juni, waren dezelfde partijen duidelijk tegen de herziening van de wet van ‘96 en tegen vrije onderhandelingen over loonsverhogingen. Het meest recente voorbeeld? In september 2021 verzette extreemrechts Vlaanderen zich tegen een verhoging van het minimumloon op Europees niveau.

89 verkozenen in Frankrijk, geen enkele stem voor de werknemers

Pascal Debay van de Franse CGT (Centrale Générale du Travail) heeft de leiding over het confederale collectief om extreemrechtse ideeën in zijn organisatie te bestrijden. Hij sprak hierover op het CGIL-evenement en herinnerde eraan hoe ver extreemrechts verwijderd is van de zorgen en leefwereld van de werknemers.

“We zijn allemaal werknemers, ongeacht huidskleur, religie, afkomst. Maar er is nog een andere vraag, de sociale vraag. We zien dit in Frankrijk. We hebben 89 extreemrechtse parlementsleden. Ze stemmen absoluut niet vóór de werknemers. Ze stemden niet voor een verhoging van het minimumloon, ze stemden absoluut niet voor de kwetsbaarste werknemers.”

Een ander doelwit van extreemrechts zijn vrouwelijke kiezers. Pascal Debay gaat verder: “Dit wil ik benadrukken. In Frankrijk, net als elders, stemmen tegenwoordig helaas evenveel vrouwen als mannen voor extreemrechts. De kwestie van vrouwenrechten, de kwestie van het verdedigen van het recht op abortus waar het bestaat, het winnen van het recht op abortus waar het niet bestaat, is van fundamenteel belang voor onze vakbondsorganisaties. Temidden van verzet tegen anticonceptie en dubieuze claims (zoals “vrouwen zijn verantwoordelijk voor de loonkloof”, volgens politicus Eric Zemmour) en praktijken (waarbij vrouwelijke verkozenen hun plaats afstaan aan mannen op de 3de plaats), steunt extreemrechts de vrouwenemancipatie absoluut niet.”

Crises als bron

De opeenvolgende crises in het ultrakapitalistische systeem leidden tot een diepgaande sociale breuk. Hieruit ontstond twijfel en zelfs wantrouwen tegenover de traditionele politiek.

Luca Visentini, algemeen secretaris van het Europees Vakverbond, sprak over de rol die vakbonden en links in het algemeen hier moeten spelen: “De sociale crisis, verergerd door oorlogen wereldwijd, opent een ruimte die links niet noodzakelijkerwijs meer inneemt. We moeten de wortel van de rechtse groei aanpakken, namelijk de economische en sociale crises. We gaan de strijd tegen extreemrechts niet winnen als we geen economische en sociale beleid kunnen teweegbrengen. We moeten een einde maken aan de besparingspolitiek en blijven vechten tegen de verschrikkelijke hebzucht van de multinationals, anders komen we er niet uit.”

Tijdens het CGIL-colloquium steunden alle aanwezige vakbonden – en andere organisaties – de oprichting van een internationaal antifascistisch netwerk. Want, zoals Pierpaolo Bombardieri, algemeen secretaris van de UIL (Unione Italiana del Lavoro) zei: “Over zaken zoals antifascisme zullen we nooit verdeeld zijn.”

© foto Krasnyi Collectif