Vrouwen zijn hoofdrolspelers in de sociale strijd van gisteren, vandaag en morgen. De Nieuwe Werker wil hen eer bewijzen stelt elke maand een ABVV-militante aan de lezers voor.

Vandaag aan de beurt: Annelies De Bakker, 29 en kersvers delegee bij busbouwer Van Hool in Koningshooikt. Haar mandaat is nog maar enkele maanden oud, maar ze staat te drummen om in syndicale actie te schieten.

Toegankelijk

“Ik werk nu drieënhalf jaar bij Van Hool. Ik maak elektriciteitskasten voor in de bus. Daarvoor werkte ik in de keuken bij een traiteur. Eerst ging ik farmacie studeren. Dat bleek al snel niks voor mij te zijn. Het was ook heel moeilijk. Daarna heb ik nog studies psychologie aangevat, maar dat is uiteindelijk ook verwaterd, omwille van omstandigheden. Al heb ik daar toch wel één en ander opgestoken wat in mijn latere carrière van pas zou komen. Omgaan met mensen, praten en luisteren, onmisbaar voor een delegee.”

Al snel kwamen collega’s Annelies aan de mouw trekken met de vraag of ze misschien geïnteresseerd zou zijn om delegee te worden. “Misschien hadden de collega’s al snel door dat ik vrij toegankelijk ben. De mensen komen gemakkelijk naar mij toe. Dat is zo in mijn privéleven. Op de werkvloer is dat niet anders.”

Syndicaal nest

Annelies komt uit een syndicaal nest. “Jaja, de internationale kon ik al meezingen nog voordat ik zes jaar oud was (lacht). Mijn vader was delegee voor de ondernemingsraad bij Van Hool. Rond de keukentafel kwamen vakbondskwesties regelmatig aan bod.”

“Ik herinner me een grote staking. Dat moet een jaar of twaalf geleden zijn geweest. Ze hadden de poorten afgesloten, niemand kon de fabriek nog binnen. Ik weet niet meer precies waarover dat ging, maar dat was echt enorm indrukwekkend voor mij als tiener, om mijn papa zich te zien inzetten voor de arbeiders. Dat heeft ongetwijfeld meegespeeld om het syndicaal vuur aan te wakkeren.”

“Ik heb altijd zin gehad om me te engageren, om mensen te helpen. In Berlaar, waar ik vroeger woonde, heb ik ook een jeugdhuis uit de grond gestampt.”

Corona gooit roet in het eten

De sociale verkiezingen werden in 2020 bij Van Hool geannuleerd. Corona was de boosdoener. De mandaten werden verlengd en het bedrijfsprotocol liet de vakbonden toe om vrijgekomen mandaten opnieuw in te vullen. Deze kans liet Annelies niet aan zich voorbijgaan.

Corona gooide wel meer roet in het eten. “Bij Van Hool maken we touringcars. Die productie is vanaf het begin van de coronapandemie natuurlijk volledig stilgevallen. Niemand vertrok nog op vakantie. De orderboekjes bleven leeg.”

“Het bedrijf ging onmiddellijk helemaal dicht. Na enkele weken werd wat personeel opgetrommeld om de fabriek coronabestendig te maken. Er werden allerlei veiligheidsmaatregelen getroffen en dat vergde toch wat aanpassingen. We werden meer dan een jaar lang massaal op tijdelijke werkloosheid gezet. Enkel de afdeling industriële voertuigen (opleggers en tankwagens en dergelijke), bleef draaien, want daar stuikte de vraag niet in elkaar.”

“We zijn tijdens de coronaperiode nauwelijks op het werk geweest. Dat maakte het voor delegees natuurlijk moeilijk om contact met de collega’s te onderhouden. Ze zijn wel overgeschakeld naar digitale communicatie, en dat zal voor ons ook na corona nog zo blijven. Ik zie het als een aanvulling op de contacten op de werkvloer.”

Welzijn

Annelies werkt zich op dit moment volop in op enkele dossiers voor het Comité voor preventie en bescherming op het werk (CPBW). “Volgende maand gaan we een welzijnsbevraging doen, ook over psychosociale belasting. Die is er met corona niet per se lichter op geworden. Ook telewerk zal aan bod komen. Ik voel dat het personeel hierover toch grote verwachtingen koestert. We kunnen op korte termijn werk maken van oplossingen, dingen die de mensen direct op de werkvloer gaan merken.”

Energie

“De energieprijzen zijn ook bij ons gespreksonderwerp nummer één. Veel mensen hebben geen idee hoe ze de eindjes aan elkaar moeten knopen. Veel mensen leven nu in angst. Mensen vragen naar het sociaal tarief. Komen ze daarvoor in aanmerking? Er zijn toch wel wat alleenstaande ouders onder onze collega’s. Voor hen is het extra moeilijk. Daar komt dan nog tijdelijke werkloosheid bovenop, waarbij je nooit echt weet wanneer en hoe lang je gaat kunnen werken. Deze onzekerheid over de toekomst brengt grote psychische belasting met zich mee.”

Van Hool is een bijzonder energie-intensief bedrijf. Eerst hield de coronacrisis al lelijk huis. Daar komt nu de energiecrisis bovenop.

“Van Hool zet gelukkig steeds meer in op de energietransitie, onder andere met brandstofcellen enzovoort. We bouwen veel elektrische bussen, vooral voor het openbaar vervoer. Recentelijk hebben we een order in de wacht gesleept van de Vlaamse Vervoersmaatschappij. Ik vind dat deze overheidsbedrijven sowieso wat meer chauvinisme aan de dag mogen leggen en meer mogen focussen op ‘koop lokaal’. Het zou toch te gek zijn dat onze overheidsmiddelen worden aangewend om buitenlandse busbouwers te doen draaien.”

Vorming

Annelies ziet het helemaal zitten om als metaaldelegee haar sporen te verdienen. “Ik ben momenteel nog volop vorming aan het volgen bij ABVV-Metaal. Da’s heel tof en leerrijk. De verhalen die je van de collega-delegees te horen krijgt zijn van onschatbare waarde. Er worden banden voor het leven gesmeed.”